Oude bekenden
De aantrekkingskracht van de V60 Plug-in Hybrid zit 'm vooral in het feit dat je voor dat lage verbruik nauwelijks offers hoeft te brengen. Wel de lusten, niet de lasten, zeg maar. Goed, je bent 3,5 tot 7,5 uur (bij resp. 16 A en 6 A) kwijt om een lege accu volledig op te laden, de tankinhoud is verkleind naar 46 liter en de bagageruimte slikt nog minder dan het toch al niet zo riante laadruim van de gewone V60, maar dat is het dan ook wel. Voor een verhuizing is die ruimte trouwens het probleem niet: de V60 mag ook als Plug-in Hybride 'gewoon' een aanhanger tot 1.800 kg trekken. De jaarlijkse rit met de sleurhut naar Toscane hoef je dus niet op het spel te zetten.
Vanbinnen is de V60 in ieder geval op zo'n lange trip berekend. Van het uitnemende meubilair en de goede ergonomie tot het hoogwaardige materiaalgebruik en de puike afwerking: het zijn allemaal oude bekenden uit de gewone V60. Net als de ietwat beperkte ruimte op de achterbank, wat een pijnpunt van de Zweed blijft. Toch zijn er ook punten - zij het kleine - waarop de Plug-in Hybrid afwijkt van iedere andere V60. Zo spotten we afwijkende meterklokken (die we al kennen uit de V40 en straks in elke V60 worden gemonteerd) en een handjevol extra knopjes op het typische, Zweeds-strakke Volvo-dashboard.
Drie van die knopjes - 'Pure', 'Hybrid' en 'Power' - kwamen al ter sprake, het vierde en laatste knopje nog niet. Dat betreft het knopje waarop het woord 'Save' af te lezen is. Met een druk op die knop wordt de accu door de dieselmotor zover opgeladen dat er genoeg capaciteit beschikbaar is om op een later moment tot 20 km op pure elektriciteit te rijden. Een handige vinding, die z'n nut gaat bewijzen zodra je een drukke stad binnenrijdt. Juist in zo'n stedelijke omgeving verbruikt een verbrandingsmotor immers relatief veel brandstof, als gevolg van voortdurende tempowisselingen.