Onnodig ingewikkeld
Op het eerste gezicht lijkt het motorenpallet van de Civic er eenvoudig uit te zien. Je hebt de keuze uit twee benzinemotoren en één diesel. Wij reden met de krachtigste benzinemotor die 142pk en 174Nm levert. Wat opvalt is dat de prestaties, het verbruik en de uitstoot per uitrustingsniveau aanzienlijk verschillen. Honda heeft er namelijk voor gekozen om de versnellingsbakverhoudingen voor elke uitrustingsvariant afzonderlijk te ontwikkelen. Een ongebruikelijke aanpak die je maar zelden tegenkomt. De door ons gereden 'Sport' kreeg een wat langere overbrengingen mee. Daarmee valt de sprint van nul naar honderd met 9,4 seconden iets langzamer uit dan bij de S en Comfort. De topsnelheid ligt met 215km/h wel iets hoger en het opgegeven verbruik ook. De overbrengingen zijn zo gekozen dat het toerental van de motor in een levendig gebied wordt gehouden.
De exacte specificaties van de andere uitrustingsniveaus kun je beste in de brochure nalezen. Ze wijken behoorlijk af en zijn met logica lastig te verklaren. Het maakt de keuze voor potentiële klanten onnodig ingewikkeld. Aan de andere kant heb je meer mogelijkheden dan bij de concurrenten. Zo kun je naast de motorisering in theorie ook voor een bepaalde versnellingsbakverhouding kiezen die het beste bij je rijstijl past. De verschillen zullen in de praktijk echter minimaal zijn. Dat je dan automatisch aan een bepaald uitrustingsniveau vast zit maakt het ook niet handig. Al met al is het een nogal vreemde aanpak die geen duidelijke voordelen met zich mee brengt. Voor een relatief beperkte afzet zijn kosten noch moeiten gespaard en dat getuigt wel van de hang naar perfectie bij Honda.