Toegankelijker
Om te beginnen heeft Honda het radicale design van de voorganger afgezwakt. Het futuristische uiterlijk was voor de gemiddelde consument misschien toch teveel van het goede. De ruige randen zijn afgerond en opvallende details zoals de doorlopende koplampen hebben plaats moeten maken voor klassieke exemplaren. Toch is er niet zomaar hier en daar wat weggehaald. Het unieke uiterlijk lijkt door de ingrepen slechts weinig aangetast te zijn. De carrosserielijnen zijn grofweg hetzelfde gebleven en ook de raamlijn is onveranderd. De behoudendere details hebben wel een belangrijk voordeel: de nieuwe Civic oogt een stuk toegankelijker dan zijn voorganger.
De Civic kent vier uitrustingsniveaus waarvan de door ons gereden Sport de op één na duurste is. Wanneer je alleen op de naam afgaat kun je behoorlijk gaan dwalen. Behalve een haaienvinantenne op het dak en 17 inch velgen is er weinig sportiefs te ontdekken aan de Sport. Voor de rest is de Sport namelijk helemaal gelijk aan de overige uitvoeringen. Een andere voorbumper, dakspoiler of verchroomde uitlaatdemper zoek je tevergeefs. Voor een dikker aangeklede Civic zul je op de Type-S moeten wachten. Dat is onnodig verwarrend. Honda had er beter aan gedaan om de Sport anders te benoemen. Met sportieve looks heeft de Sport namelijk niks te maken.