Kleine missertjes
Aan onderscheidend vermogen heeft de Infiniti FX geen gebrek; zowel het exterieur als het interieur hebben weinig gemeen met de geldende Europese designconventies. De FX is duidelijk gestoeld op een Japanse designfilosofie en heeft aan uitstraling geen gebrek. Toch hadden we met name in het interieur graag wat meer oog voor detail gezien, zeker na de opfrisbeurt. Voor Nissan-rijders is het best een feest der herkenning wanneer je plaatsneemt in de top-of-the-range Infiniti, het navigatiesysteem en de gebruikte typografie daarin kennen we uit de duurdere Nissans, en zelf het verklikkergeluid van de richtingaanwijzers zal Micra-eigenaren bekend voorkomen. Met kleine aanpassingen zou een gepaste afstand tot de mindere goden van het Nissan-concern gecreëerd kunnen worden.
En wat het oog voor detail betreft: het knoppencluster voor de spiegelverstelling past in een Qashqai, maar oogt in de FX niet op zijn plaats, net als de uitstroomopeningen van de ventilatie voor de achterbank- passagiers. Prima voor een Evalia, maar in een Infiniti FX hadden we een meer geïnspireerde vormgeving verwacht, een verchroomd biesje en een soft-touch afsluiterwieltje doen wat dat betreft al wonderen. In dit vakgebied is het bon ton om het materiaalgebruik en het afwerkingsniveau onder de loep te nemen, maar het is maar de vraag of de consument daar veel waarde aanhecht, hoewel de consument in dit marktsegment (terecht) erg kritisch is. De bovengenoemde punten mogen geen reden zijn om van de aankoop af te zien, maar mogen wel genoemd worden omdat ze detoneren in een interieur waarin heel mooie materialen zijn gebruikt en dat bovendien zeer nauwkeurig en zorgvuldig afgewerkt is.