Heer en meester
Hoewel de GT-R geen reputatie heeft als ‘widowmaker’ lijkt het me verstandig om rustig aan te beginnen om wat feeling met de auto te krijgen. Het elektronische brein heeft me snel geschoten aan de hand van mijn rijstijl, de toerenteller komt de eerste 20 kilometer niet boven de 2.000 toeren en de versnellingsbak schakelt vroeg op. Bij 50 km/u rijdt de GT-R al in de zesde versnelling en de machtige VR38DETT bromt als een grote goedzak. Qua motorgeluid doet de auto me af en toe denken aan de Infiniti G37x. Door het ontbreken van de achterbank dringt het geluid van de aandrijflijn duidelijk door in het interieur. Met name op lage snelheden hoor je de aandrijfassen en de versnellingsbak hun werk doen, meer nog dan in de standaard GT-R. De Track Pack verloochent zijn ware aard niet, want hoewel ik de dempers in de comfort-stand heb staan, is de demping uitgesproken stug. Deze auto hunkert naar snelheid.
Gelukkig lost de verkeersdrukte snel op zodra ik naar het Noorden koers, met een stuk of vijftien auto’s per kilometer snelweg is de weg nagenoeg leeg en kan de cruise control op 130 km/u gezet worden. Voor de eerste keer merk ik dat de grote V6 voorin geen grote goedzak is, maar een apparaat dat tot grootse daden in staat is. Om te versnellen van 80 naar 130 schakelt de bak niet terug naar zijn 5 en desondanks klaart de GT-R dit klusje met onthutsend gemak dankzij een gigantische hoeveelheid koppel. Boven de 2.000 toeren verdwijnt de goedmoedige brom en klinkt het eerste venijn door in het motorgeluid. Vanaf 2.500 toeren staat de motor voortdurend op scherp, elke millimeter input van het gaspedaal resulteert direct in actie. Het is ongekend waartoe het blok in staat is, zonder ook maar één versnelling terug te schakelen. Elke hot hatch is een snack voor de GT-R, vanaf 130 km/u in zijn zes is hij ze allemaal de baas.
Intussen is ook gebleken dat de medeweggebruikers de GT-R kennen, linksrijdende leaseauto’s verdwijnen als sneeuw voor de zon als de GT-R nadert en verkeer dat met hogere snelheid achterop komt volgt gedwee totdat ze weer ruim baan hebben. Behalve dan de bestuurder van een VW Transporter wiens autokennis klaarblijkelijk niet verder reikt dan zijn eigen merk. Hij laat duidelijk merken dat het wel wat sneller mag en is stevig aan het opduwen. Als ik met de GT-R op de rechterbaan rijd, en de Transporter naast me rijdt is de zelfbeheersing te klein en de verleiding te groot. Een handjevol seconden later heeft de GT-R een mijl voorsprong op de man in de bus. Zalig zijn de onwetenden.
