Subaru Outback 2.0D Lineartronic Executive AWD

Noord-Amerikaanse invloeden

Qua afstemming en karakter past de Lineartronic transmissie perfect bij de soepele boxerdiesel. De reden voor de vertraagde marktintroductie zat 'm in de aanpassing van software en hardware. Subaru's Lineartronic maakt geen gebruik van een duwband, maar van een ketting. Deze is versterkt om het hogere koppel aan te kunnen. Daarnaast bootst een algoritme tijdens het rijden altijd zeven versnellingen na. Dit werkt dermate goed dat je bijna vergeet dat het een CVT is. De transmissie reageert razendsnel op commando's van het gaspedaal en 'schakelt' op de juiste momenten op en neer. Met de kickdown of schakelflippers kun je dit schakelpatroon overrulen, maar dat voegt weinig toe. Onder normale omstandigheden maakt de Lineartronic uit zichzelf optimaal gebruik van het hoge koppel. Stevige acceleraties, zoals bij het invoegen op een snelweg, gaan vlot en in stilte.

Dit rustige en soepele gedrag past goed bij de comfortabele afstemming van de Outback. De hogere bodemspeling maakt lange veerwegen mogelijk die het comfort op slechte wegen verhogen. Soms deint de Outback naar mijn smaak teveel, maar echt storend is het niet. Vervelender is de zoekende stuurinrichting bij hoge snelheden en de matige geluidsisolatie. Snelle ritten op de Autobahn worden daardoor gauw onnodig vermoeiend. Jammer, want de 2.0D is juist een uitstekende krachtbron om met hoog tempo langere afstanden te overbruggen. Het onderstel weet echter niet zo goed wat het daarmee aan moet en daardoor ga je vanzelf rustiger rijden. Tussen 80 en 130km/h valt alles op zijn plek. Geen wonder, de Outback is met de Noord-Amerikaanse markt in het achterhoofd ontwikkeld en de Europese afstemming kan dit niet helemaal verbloemen. Bij een normale rijstijl zet de Outback zonder moeite een gemiddeld verbruik van 6,8 liter neer. Wie zijn best doet kan zelfs een vijf voor de komma noteren.