Hyundai i20 1.2 i-Motion

Lichtvoetig

Vijfentachtig pk op een gewicht van 945 kilo. Geen recept voor snelheidsrecords, maar het moet op zijn minst vlot rijden. En dat doet de i20 ook, op voorwaarde dat je het blokje boven de 3.000 toeren houdt. Echt opzienbarend snel is de auto dan niet, maar hij komt tot 120 km/u goed mee. Wat vooral opvalt is de lichtvoetigheid, de i20 voelt lichter aan dan hij is. De besturing is vrij direct en precies goed bekrachtigd, waardoor je best een lekker stukje kunt sturen als je wilt. De besturing heeft wel een eigenaardigheidje: de middenstand lijkt in een soort arretering te vallen. Zodra je het stuurwiel richting de middenstand beweegt, voel je een kleine weerstand waardoor het stuur zichzelf in de middenstand centreert. Lastig is het niet, maar het valt wel op als je telkens kleine stuurcorrecties maakt, zoals bij een stevige zijwind of spoorvorming. Het weggedrag is voorspelbaar en betrouwbaar. Dender je te snel een bocht in, dan reageert de i20 met licht onderstuur dat goed te herstellen is.

Hyundai heeft een mooi gebalanceerde onderstelafstemming gevonden, het onderstel voelt door zijn stevig vering en demping solide aan en hervindt snel de balans op plotselinge of hevige reacties. Toch zit er plenty comfort in het geheel waardoor je ook op slechte wegen niet schuddend en stuiterend achter het stuur zit. Op uitermate slechte wegen merk je dat de bouwkwaliteit van de kleine Hyundai weinig onderdoet voor die van zijn jongere familieleden. Geen kraakjes, rammels of andere zorgwekkende geluiden.