Suzuki Swift 1.2 Exclusive

Indrukwekkende wegligging

Wanneer de ideale zitpositie gevonden is wordt het tijd om een lekker potje te gaan sturen, want we herinneren ons de vorige Swift nog als een heerlijk gooi- en smijtwagentje. De koppeling is goed te doseren, de versnellingspook klikt soepel door de versnellingen, en toch mis je in eerste instantie iets in de rijbeleving: vermogen onderin. Beneden de 2.500 toeren is er net te weinig kracht voorhanden om vlot te rijden, het is zaak om de toerenteller boven dat getal te houden. Let wel: je kunt gerust 50 in zijn vijf rijden, maar de fut is er dan wel uit. Boven de 3.500 toeren gaat het lekker vlot, dan laat het motortje zich van zijn sterkste kant zien. En dan blijkt de Swift een geweldig rijdend wagentje te zijn. De wegligging is buitengewoon goed voor een auto van dit formaat, lange doordraaiers bij klaverbladen, minirotondes, knijpende bochten: de Swift kan er sneller doorheen dan menig bestuurder durft. Dankzij de besturing is de Swift heel nauwkeurig te plaatsen in bochten en dankzij de puike wegligging reageert de auto adequaat op oneffenheden in het wegdek. Richels, kuilen en bulten slokt de Swift op alsof ze er niet zijn. Verkeersremmers en drempels lust hij rauw. Zoals gezegd is de afstemming van de stuurbekrachtiging en de besturing an sich erg fijn, je stuurt de Swift licht en vlot in de kleinste parkeerplekjes, terwijl de rechtuitstabiliteit en het stuurgevoel bij 140+ opvallend goed zijn. De glooiingen in de A27 bij Almere-Hout en de oprit daar brengen de Swift op geen enkele wijze van zijn koers, noch voel je in het stuur iets van de dwarsrichels. De enige factoren die het rijplezier enigszins beknotten zijn de trekkracht onderin en de ratio van de vijfde versnelling. Iets minder dan de huidige 3.500 toeren bij 120 km/u zou fijn zijn.