Opel Insignia OPC 2.8 V6 Turbo

Kippenvel

Na een korte lunchpauze en fotoshoot klaart het grauwe weer wat op. Het asfalt begint langzaam op te drogen en de lucht kleurt blauw. De ware pracht van de Ardennen komt nu eindelijk tevoorschijn. Ook de Insignia is nu redelijk op stoom. Tussen de verschillende dorpen zoals Malmedy, Stavelot, Trois-Ponts en Coo liggen voldoende rechte wegen waar diverse tussenacceleraties veilig kunnen worden ingezet. Tijdens continue snelheden bromt het uitlaatgeluid op een irritante manier door de hele auto heen waardoor je het liefst met het gaspedaal en de pook blijft spelen. De bak kent lange slagen, maar schakelt trefzeker op en neer. De reactie op het gaspedaal hangt af van de ingestelde modus. In 'Normaal' zit er een kleine vertraging in, in 'Sport' reageert de motor feller en in de 'OPC' modus lijkt het gaspedaal in rechtstreekse verbinding met de inlaatklep te staan.

De 2.8 V6 Turbo pakt vanuit lage toeren mooi op en gaat boven de 2.000 toeren echt los. Vanaf dat moment levert de turbo voldoende laaddruk om een serieus snelle acceleratie in te zetten. Dit is ook het moment dat de volle 400Nm ter beschikking staan. De trekkracht is mooi horizontaal opgebouwd tot 5.250 toeren, daarboven bereikt de motor in combinatie met een kortstondige overboost van het koppel zijn piekvermogen van 325pk en 435Nm. Dit is duidelijk voelbaar. In het begin verloopt de acceleratie mooi lineair, boven de 5.000 toeren komt daar een plotselinge sterkere duw in de rug bovenop. Tijdens zo'n tussenacceleratie verandert de irritante brom in een mooie heldere zescilinder roffel waar je haren van overeind gaan staan. De turbo fluit daar ook nog eens lekker dwars doorheen. Als je vervolgens het gas voor een bocht lost en naar een lager verzet terugschakelt komen er luide plofjes uit beide uitlaatmonden. Op zulke momenten ben je de irriterende brom alweer vergeten en blaas je met een brede grijns op je gezicht door naar de volgende bocht.

Op droog asfalt bijten de banden zich vast in de bochten en klemmen de Recaro-stoelen je stevig vast. Door de directe besturing kun je de apex mooi aansnijden om de ideale lijn te kunnen nemen. Wanneer je bij de exit teveel gas geeft glijden de voorbanden gecontroleerd over het asfalt heen en treed er dus licht onderstuur op. Vreemd, je zou juist verwachten dat het Adaptive 4x4 systeem het surplus aan koppel naar de achterwielen zou sturen. Door het gas iets te lichten is dit eenvoudig weer te corrigeren en vervolgd de Opel weer keurig zijn pad. Als wij 's avonds weer langzaam huiswaarts keren wordt het tijd voor een onoverkomelijke tankbeurt. Na zo'n dag is het logisch dat er meer Euro 98 door de leidingen stroomt dan tijdens woon - werk verkeer. Na een vlugge berekening blijkt er elke 100 kilometer 14,4 liter brandstof te zijn verbrand. Aan het einde van de testperiode ligt het gemiddelde echter lager, namelijk op 12,2 liter per 100 kilometer.