Audi A4 2.0 TDI Pro Line

Comfort rondom

De cockpit is geheel des Audi’s. Een vierspaaksstuur met een hart in de vorm van de singleframe grille, twee grote klokken daarachter in een soort toegeknepen, ellipsvormig omhulsel, tussen de twee klokken de boardcomputer, missen op het dashboard het MMI-scherm voor bijvoorbeeld navigatie, daaronder audio en climatecontrol en vervolgens tussen de stoelen de versnellingspook en de bediening van het mediasysteem. Het had net zo goed een andere moderne Audi kunnen zijn. Alles degelijk van materiaal en afgewerkt en een gevoelsmatige bediening. Maar goed, het zou flauw zijn om het daarbij te laten, want er zijn natuurlijk wel heel wat nieuwe snufjes aan deze auto ten opzichte van de B7, het MMI-systeem was in deze bedieningsvorm zelfs helemaal niet aanwezig. Opvallend is natuurlijk wel direct de sleutel, die geen sleutel meer is, maar een blok wat je zo in een keer in het dashboard drukt. Druk er nog een keer op en de auto start, mits je de koppeling wel ingedrukt hebt natuurlijk. Verder zijn er vooral veel electronische snufjes en systemen die het gemak moeten vergroten. Zo is daar bijvoorbeeld de elektronische handrem en de boardcomputer die vanuit milieutechnisch oogpunt adviseert op te schakelen.

Het interieur is in een keur aan kleuren en materialen te bestellen. Deze A4 was van binnen zeer licht uitgevoerd. De stoelen waren niet alleen erg licht met Kardamonbeige, maar ook het dashboard, de matten en vloerbedekking waren licht van kleur. Daarbij was de inleg op deuren, middenconsole en dashboard in amandelbeige essenhout. Wat mijn persoonlijk smaak betreft niet de meest fantastische combinatie, maar dat is gelukkig door iedere koper zelf naar believen te kiezen. Wat dan wel minder is, is dat verschillende knoppen en onderdelen blijkbaar alleen maar in zwart kunststof te leveren zijn. Voor grote oppervlakken als de middenconsole is dat nog wel te doen, maar de zwarte knopjes op het verder lichte stuur, of de raambediening die ineens sterk afsteekt bij de rest van de deur is dan toch wat minder chique.

De comfortstoelen zijn gewoonweg prima. Zonder heel sportief te zijn, houden ze je toch goed in hun greep. De zitting en leuning zelf zijn relatief zacht en voelen prettig. De gehele stoel is elektrisch verstelbaar in alle wenselijke richtingen. Ook de lendensteunen zijn elektrisch instelbaar. Het enige wat je nog zou kunnen missen qua comfort is de bovenbeensteun, maar deze is alleen verkrijgbaar op de optionele sportstoelen en dan lever je natuurlijk ook weer ‘zacht comfort’ in. Ook achterin kan je zeer goed verblijven. De ruimte achterin is duidelijk toegenomen ten opzichte van de vorige generatie, maar dat mocht ook wel, want daar kwam nog wel eens wat kritiek op. Toch zullen lange personen nog steeds wel hinder ondervinden van de aflopende daklijn, want met de 1.85 van de auteur was de hemel al zo’n beetje binnen bereik. Het optionele Isofixpakket zoals dat op deze auto zit is natuurlijk hartstikke handig, alleen is het wel minder dat je metalen constructie daarvoor gewoon ziet zitten. Dit hoort natuurlijk gewoon netjes weggewerkt te zijn onder afdekplaatjes of iets dergelijks.