Het interieur
Eén conclusie kan direct al getrokken worden als je naar het interieur kijkt: vergeleken met de eerste generatie van de Smart uit 1998 zijn de materialen mooier en de afwerking beter geworden. Tijdens een proefrit, gemaakt in 2001 viel op dat er veel randjes te zien waren van de tweedelige gietvormen, waarmee de kunststofdelen waren gecreëerd. De allernieuwste incarnatie heeft deze onvolkomenheden niet. De enige onderdelen die van een onplezierig soort plastic zijn gemaakt, dat zijn de zonneschermen. En dat staat nog los van het feit dat ze te klein zijn om daadwerkelijk nuttig te zijn. De rest van de kunststoffen voelen wel glad aan, maar hebben een mooi dessin meegekregen, in het muisgrijs zijn allerlei witte stipjes te zien waardoor het een metallic-look heeft. De behuizing van het instrumentarium is bekleed met een materiaal dat op leder lijkt met zijn bobbelige structuur.
Het zwart/grijze interieur van de testauto past perfect bij zijn buitenkant. Het heeft een rustige, bijna zakelijke uitstraling. Je zou kunnen kiezen voor een speelser alternatief met de kleur rood. Als luxer ogend alternatief staat beige in de optielijst. Het dashboard bestaat voornamelijk uit aflegmogelijkheden, overal kun je wel iets kwijt. Van het linkerdeel kan ook nog een afsluitbaar dashboardkastje gemaakt worden, als je bereid bent om er € 41 extra voor neer te tellen. De kofferruimte heeft een redelijk formaat. Met 220 liter kunnen er redelijk wat boodschappen vervoerd worden. Maximaal is er 340 liter beschikbaar voor bagage. Zelfs langere spullen kunnen vervoerd worden als de linkerstoel volledig geklapt wordt. Om beter van deze ruimte gebruik te kunnen maken, kun je bij gesloten cabriodak het deel met het glazen raam omhoog plaatsen. Een beetje vergelijkbaar met de coupé, waarbij het hele achterraam open scharniert.
De stoelen zijn gewoon goed, ook na een lange rit zul je redelijk fris uitstappen. De zijdelingse steun zou wel wat beter mogen zijn, maar omdat de sportiviteit van de auto toch beperkt is heb je dat niet echt nodig, hierover later meer. Het tweespaaks stuurwiel is niet zo mooi als het sportievere driespaaks model (optie van € 443), maar het is wel lekker dik en ligt dus goed in de hand. Het schakelpookje is klein, wat geen belemmering is voor een prima bedienbaarheid. Net voor de pook is het contactslot te vinden. Deze heeft de typische Saablocatie gekregen, omdat het een veiliger plek is tijdens een aanrijding, want bij de traditionele plaatsing naast het stuur kan de knie een onaangenaam contact maken met de sleutelbos. Niet ver er vandaan is de bediening te vinden van het elektrische dak. Een keer drukken op het knopje waarbij de pijl naar de achterzijde van de getekende Smart wijst, en het dak rolt naar achteren, waar hij in drie plooien met een klik tot rust komt. Na een kort loslaten van de knop gaat ook het achterste deel overstag, waarbij het glazen raam omklapt. Omdat het meeste van deze techniek zich voortbeweegt binnen een rails, is het mogelijk om het dak bij elke snelheid te openen. Dat levert in de praktijk behoorlijk wat bekijks op. In de eerste stand zijn er weinig windwervelingen in het interieur aanwezig zijn, alleen de top van de kruin wappert op de maat van de rijwind. Bij volledige opening zit vooral het bovenlichaam in de wind, daaronder gebeurt er weinig. Het valt ook op dat de radio ook dan nog goed verstaanbaar is.