Het exterieur
In 1997 begon de Peugeot 306 met een bescheiden glimlach te vertonen. Bij de introductie van de 206, een jaar later, bleek de opvolger van de 205 ook deze vriendelijkheid te vertonen. Blijkbaar heel erg blij van het succes dat het merk met deze modellen had, werd de smile steeds groter. De meest recente modellen van het Franse merk tonen een bulderlach die bijna maniakaal te noemen zijn. En zoals ik in eerdere testen al aangaf, het is bijna verplicht om een Peugeot in een donkere kleur te nemen, om de gigantische zwarte grille, wat minder te laten op vallen. Die neus is gelijk aan die van de normale 207, de verschillen beginnen pas vanaf het passagierscompartiment. De bolling van het dak en het design van de achterzijde doen enigszins denken aan het oude model. De basisvorm van de achterlichten is scherper geworden. Het oogt vooral veel dikker en is daardoor een beetje de sierlijkheid verloren. Maar daardoor kan deze auto wel veel directer de concurrentie slag aan met de Opel Tigra. De maten van de 207 CC zijn flink gegroeid ten opzichte van de 206 CC. Was de oude nog acht centimeter korter dan de Tigra, Nu is de Fransman elf centimeter langer ten opzichte van de Duitser. In de breedte is er acht centimeter bijgekomen.
Van de dakconstructie is eigenlijk maar weinig te zien. De 207 CC laat zich niet onder de rokken kijken en de meeste componenten zijn verstopt. Belangrijker is dat de constructie heel robuust aanvoelt en erg mooi is afgewerkt met mooie materialen. Openen en sluiten gebeurt in een vlotte 25 seconden, en het systeemlaat het toe dat dit rijdend kan gebeuren tot een snelheid van 10 km/h . Vreemd genoeg sluiten de ramen niet meer automatisch als het dak klaar is met bewegen. Daarvoor moet je een tweede knop indrukken, die net onder de bedieningsknop van het dak is gesitueerd.