Voor de eeuwigheid
Vanbinnen weet Toyota ook niet te verbergen dat de jaartjes inmiddels gaan tellen, al heeft dat ook te maken met de knoppenkeuze van de Japanners. Alles wat je aanraakt voelt namelijk aan alsof het voor de eeuwigheid gemaakt is, maar ziet er niet echt sprankelend uit. Het is niet zo gelikt als bij directe concurrenten van bijvoorbeeld Mazda en Volkswagen, maar alles zit waar je het verwacht en werkt uitstekend. De RAV4 profiteert van een nieuw infotainmentsysteem, zodat je nu beschikt over draadloze Apple Carplay en Android Auto. Daarmee is direct een kritiekpunt van de pre-faceliftversie aangepakt. Het scherm is een stuk groter en je hebt niet meer de kleine knopje aan beide zijden, zoals voorheen het geval was. Met automatische updates is het model weer actueel, voorheen vonden we de navigatie verouderd. De plug-in hybridetechniek heeft minder hulp van het navigatiesysteem als de nieuwere C-HR en Prius, want je kunt niet op basis van navigatiegegevens zo slim mogelijk gebruikmaken van de volle batterij.
Wel zie je laadpunten in de buurt en kun je bijhouden hoe zuinig je hebt gereden. Los van de aluminium sierlijsten is het interieur van de Toyota in stemmig zwart uitgevoerd, net als de dakhemel en de stoelbekleding. Het maakt de cabine donker en een tikkeltje saai. Gelukkig is er een te openen panoramadak op de testauto, die het nodige licht in het interieur brengt. Veel hoofdruimte kost dat niet, want we zitten prima op de voorstoelen en achterbank. De sportzetels zijn specifiek voor de GR-uitvoering, ze zijn uitgebreid elektrisch te verstellen en bieden een goede zijdelingse steun. De zitting is lang genoeg, maar wel wat vlak. Voor het D-segment biedt de auto misschien niet de meeste binnenruimte, maar vier volwassenen krijg je met alle comfort mee op een lange reis. Dan is er nog de kofferruimte, die door het meenemen van de laadkabel en het geplaatste batterijpakket wel wat laadvolume moet inleveren, maar al met al nog een acceptabele inhoud weet te bieden.