Symfonie
Tot zover de praktische kant. Natuurlijk moet die motor aangeslingerd worden. Vier cilinders met 2,5 liter inhoud zullen zeker niet in alle gevallen direct de aandacht opeisen, maar dit kwartet in boxeropstelling laten bij het eerste ontwaken geen misverstand ontstaan over de potentie. De mooie, diepe brom klinkt misschien nog wel mooier dan wanneer je hem vol doorhaalt tot alle 300 paarden bij de les zijn, al is dat natuurlijk heel gevaarlijk om te zeggen. Wanneer het toerental klimt en de specifieke boxersound wat hoger wordt, wordt de symfonie versterkt door een schel gierende turbo of door doffe ploffen in het uitlaatsysteem wanneer het gas even gelift wordt.
In de tussentijd krijg je als inzittende een enorme duw in de rug. Je bent met de WRX STi ongelooflijk rap op hoogst illegale snelheden belandt. Het is bijna angstaanjagend. Nu zijn er wel meer sedans die in 5,2 seconden naar de honderd snellen, maar meer dan eens sneeuwt de ervaring onder bij het comfort en de souplesse die deze auto's ook willen bieden. Juist dat laat deze Soeb niet gebeuren. Door het geluid en de voeling van het wegdek, is de beleving van de snelheid zo optimaal. Vanuit stilstand raas je met rake klappen door de eerste versnellingen heen, pas in de hogere verzetten merk je goed dat de turbo even nodig heeft om op stoom te komen. Besluit je op hoge snelheid in zijn zes tot een inhaalactie, dan moet je echt even (dubbel) terugschakelen, want dan is het verschil in power zeer groot. Het schakelen zelf is trouwens heerlijk mechanisch. Je voelt de doorgangen en ervaart zodoende echt wat de techniek tijdens de korte klappen aan het doen is.