Seat Leon 1.4 TSI FR

Onsje meer

Er zijn van die auto’s die je in eerste instantie een goed gevoel geven, om je vervolgens te trakteren op een domper - hetzij een lichte, hetzij een flinke. Wie niet verder kijkt dan z’n neus lang is, zou de nieuwe Leon als zo’n auto kunnen typeren. Kort-door-de-bocht, jawel, maar toch. Ga maar na: ben je net lekker enthousiast over het sportieve uiterlijk, kijk je na het instappen tegen een dashboard aan dat qua uitstraling moeilijk of zelfs helemaal niet kan tippen aan z’n Duitse neef, de Golf. Dat kan inderdaad een tegenvaller zijn, maar laten we voor het juiste perspectief niet vergeten dat je voor een vergelijkbare Golf flink dieper in de buidel tast. Dan mág het ook best een onsje meer zijn.

Wie niet vanuit een Golf, maar vanuit een oude Leon in de nieuwe stapt, bespeurt juist grote vooruitgang. Op de afwerking valt niets aan te merken en ook de gebruikte materialen doorstaan de toets der kritiek moeiteloos. Het dashboard ademt weliswaar doelmatigheid en ziet er niet zo sprankelend uit als je op basis van z’n uiterlijk misschien zou verwachten - gelukkig biedt de FR wat sportieve rode accenten - maar in ergonomisch opzicht valt er prima mee te leven. Minder blij worden we van het zicht rondom, maar met de zitpositie en het ruimteaanbod zit het gelukkig wel weer goed. De Leon leverde vijf centimeter in, maar zag z’n wielbasis tegelijk met diezelfde lengte toenemen. Dat maakt ‘m lekker ruim, met als kleine kanttekening dat de tildrempel voor de bagage wel erg hoog is.