Opel Astra GTC OPC

Met een druk op de knop...

Rijd je weg in de Astra OPC dan valt, naast het iets meer aanwezige motorgeluid, niet direct op dat je in de meest krachtige en snelle variant onderweg bent. De besturing is prettig, maar niet super direct. Ook de gasrespons is bovengemiddeld, maar niet zoals je gewend bent van een straatracertje. Druk je echter op de OPC-knop, dan verandert het compleet. Niet alleen de klokken krijgen een andere kleur, het gehele karakter van de auto is anders. De demping wordt strakker, het stuurgedrag is direct en precies en de auto spurt er vandoor zodra je het gaspedaal ook maar iets beroert.

Zelden reden we in een voorwielaangedreven auto met 280 paardenkrachten die zoveel grip heeft. Samen met het directe stuurgedrag - door de hydraulische in plaats van elektrische bekrachtiging - en de soepele motor die 400 Nm levert, maakt het de Astra OPC tot een speelkameraadje waar je niet snel genoeg van krijgt. Kanttekening is echter wel dat de ondergrond droog moet zijn om plezier te beleven aan deze auto. Op nat wegdek blijven de banden zoeken naar grip en is wielspin geen uitzondering.

Verwacht geen zware ploffen in de uitlaat of gegorgel van onder de motorkap. Ben je het geluid van bijvoorbeeld een Mini Cooper S gewend, dan valt het spektakel van het geluid wat de OPC levert tegen. Opel heeft er namelijk voor gekozen om niet zozeer een zwaar geluid uit de uitlaat te laten komen, maar wel het blazen van de uitlaatgassen vanuit het motorblok extra aan te zetten. Het moet gezegd worden: het klinkt even vreemd, maar het is er zeker niet minder spectaculair door. Nadeel van het hitsige blok is het hoge testverbruik van 11,3 liter per 100 gereden kilometers, of 8,9 kilometer per liter. Het verschil met de fabrieksopgave is aanzienlijk, gezien de 12,3 kilometer per liter die de Duitsers opgeven.