Honda Accord 2.0 VTEC Lifestyle

Achterhaald?

Heel ingrijpend is de facelift van de Accord niet geweest. De koplampen zijn anders ingedeeld en van bochtverlichting voorzien, de achterlichtunits werden lichtjes herzien en beide bumpers kregen een nieuw lijnenspel. Honda heeft tegelijkertijd het onderstel onderhanden genomen om de auto stiller te maken en de geluidsisolatie in het interieur aangepakt. Toch twijfelen we even aan dat laatste als we voor het eerst met de vernieuwde Accord gaan rijden. Als we onze spullen op de achterbank willen leggen, blijkt dat alleen het bestuurdersportier ontgrendeld is. De deurklink van het achterportier schiet uit de vingers en veroorzaakt een hol, blikkerig geluid. Sinds de jaren '90 hebben we dit niet meer bij een nieuwe auto gehoord. Zou Honda bespaard hebben op de isolatie in de portieren? Ja en nee, maar daar komen we later op terug.

Als we instappen zien we dat het dashboard onaangeroerd is gebleven, en daarin kunnen we Honda geen ongelijk geven, het ziet er up-to-date uit en de gebruikte materialen zijn dik in orde. Als we het portier dichttrekken horen we een gezond, degelijk klinkend geluid. Wat opvalt is de kwaliteit van de stoelen, de ondersteuning van de rug en in het bijzonder de schouders, is erg goed. De verstelbaarheid van de stoel en het stuur is prima, iedereen met een lichaamslengte tussen de 1,50 en 2 meter vindt gegarandeerd een goede zitpositie. Het stuurwiel ligt dankzij de leren bekleding prettig in de hand, de eveneens met leer beklede pook van de automatische versnellingsbak zullen we naar verwachting niet vaak ter hand nemen, maar de flippers achter het stuur nodigen wel uit tot proberen.

Na een draai aan de contactsleutel springt de 156 pk sterke 2.0 VTEC aan. Opvallend is dat het motormanagement even moet zoeken naar het stationaire toerental, iets wat gedurende de testweek vaker bij een koude start gebeurt. Bij een stationair draaiende motor is het erg stil in het interieur, in alle rust stellen we ons reisdoel in het navigatiesysteem in. Hiermee hebben we meteen het grootste minpunt aan de jongste Accord te pakken: de grafische interface van het navigatiesysteem. De bediening is vanzelfsprekend, het systeem rekent erg snel, de kaarten zijn up-to-date, maar de kaartweergave doet denken aan de periode dat deze systemen in guldens werden betaald. Gelukkig spreekt de navigatiemevrouw erg duidelijk en is er geen strikte noodzaak om bij het navigeren naar de verouderde graphics te kijken. Tel daarbij de voortreffelijke geluidskwaliteit van het audiosysteem op - Steely Dan's Haitian divorce klonk zelden zo goed - en we strijken voor deze keer de hand over het hart.