Volkswagen Phaeton 3.0 TDI Highline Lang

Gläserne Manufaktur

De uren vliegen voorbij en in de avond bereiken wij eindelijk het NH Altmarkt Hotel in Dresden. In een doorsnee auto zou je na zo'n lange aaneengesloten rit fysiek gesloopt uit de auto rollen. Maar niet met de Phaeton. De tochtvrije airco, subtiel gekoelde zetels met massagefunctie, ruimte en rust om je heen werken welhaast net zo ontspannend als een dagje thuis op de bank lommeren. Tijdens het uitladen van de bagage ontdek ik een vlekje op het smetteloze blazoen: het kofferklep mechaniek staakt. Samen met de fotograaf besluit ik om de stad maar meteen met de auto te gaan verkennen. In het zachte avondlicht weerspiegelen de historische gebouwen van Dresden zich diep in de zwarte parelmoerlak. Fluisterstil vervolgt de Phaeton zijn weg over de klinkers en tramrails van het drukke centrum van Dresden. Ondanks de heldere aanwijzingen van het navigatiesysteem raken wij de weg meermaals kwijt. De ironie wil dat de software niet helemaal meer up-to-date is.

Zaterdagochtend staat ons bezoek aan de Gläserne Manufaktur gepland. Wij worden hartelijk ontvangen voor een rondgang door het enorme glazen pand dat wellicht net zo megalomaan is als de auto die het baart. Ook onder het directe bewind van Ferdinand Piëch ontwikkelt, zo horen wij later. De Nederlandse term 'fabriek' is voor een plek die meer als een modern museum of art gallery aandoet gewoonweg denigrerend. Overal waar je kijkt zie je houten vloeren, wit beton en glazen wanden. Zelfs de lopende band is een houten vloer. Nergens zie je een rommelig hoekje of een verdwaald stuk gereedschap liggen. Wij moeten zelfs witte jassen aan om de hermetisch afgesloten assemblageruimtes te mogen betreden.