Seat Leon 2.0 TDI Stylance

Het rijden

Als ik goed zit, start ik de motor eens. Oei, wat een geluid. Op zich is er met een rauw motorgeluid niks mis, maar deze diesel neigt meer naar een tractor dan naar een sportief monster. Gelukkig blijk bij de eerste meters toch dat de Leon zich zelf onder de sportieve monsters schaart. De trekkracht is fenomenaal. Heerlijk gewoon. Ik vraag me wel af of je met deze auto wel rustig kúnt rijden, want ook al wil ik rustig wegrijden bij een verkeerslicht, de auto wil liever helemaal niet zo rustig aan doen.
Het rijden gaat zelf lekker, het onderstel is aardig strak, maar niet te overdreven. So far, so good, maar dan het bochtenwerk... Deze jongen redt zich op zich prima de bocht om, maar wat gaat dat licht en soepel zeg. Zo licht, dat het niet leuk meer is. Waar alle andere aspecten van deze auto sportiviteit uitstralen is er met de besturing wat mij betreft een verkeerde keuze gemaakt. Ik wil communiceren met de auto via het stuur, maar daar is op deze manier geen sprake van. Foei, Seat!
Van een paar andere rijtesten viel het me op dat de mensen nogal klaagden over het zicht rondom. Nu moet ik zeggen dat ik me daar niet aan heb kunnen storen. Ik ben sowieso wel gewend coupés en kleine auto's te rijden, maar ik vond dat je met de kleine extra zijruitjes en gebruik makend van de spiegels toch voldoende zicht had.