Essentie
Het ontwerp van alle Seven-derivaten is niets meer of minder dan een stalen buizenframe met de essentiële onderdelen om een rijdend vehikel te krijgen. Deze zakelijke beschrijving is weliswaar correct, maar doet het uiterlijk van de Seven-derivaten wel tekort. Achter zijn maniakale uiterlijk zit namelijk een meesterlijke en logische filosofie. Colin Chapman wilde in de jaren vijftig een goedkope sportwagen ontwikkelen volgens zijn vaste methode: een zo licht mogelijke basis met een relatief eenvoudige motor. Deze zienswijze resulteerde in een doelgericht ontwerp dat niet in eerste instantie esthetisch verantwoord hoefde te zijn: kostenbesparing verbonden met prestaties en rijervaring was het primaire doel. Het resulteerde in de auto die wij inmiddels als de meest pure sportwagen kunnen beschouwen: de Lotus Seven.
Inmiddels kennen we de Seven in velerlei vormen, want het is de meest geliefde kitcar ter wereld en meer dan 100 producenten bieden een dergelijke auto aan. Al deze merken laten het model uit juridische overwegingen afwijken van de originele Seven, waar het bekende Caterham nu de rechten op heeft. De simpele basisvorm met de sigaarachtige carrosserie - waar de onafhankelijke voorwielophanging als een kunstwerk uitsteekt - en de rolbeugel zijn een bewijs van de doelmatigheid waarmee de Seven ontworpen is. Ook de los staande koplampen en de uitlaat aan de zijkant zijn duidelijke testimonia van ‘Less is More”, want een integratie van dergelijke elementen zou extra carrosserie en dus extra gewicht opleveren. Dat kost geld en dat drukt de rijbeleving. Ondertussen is het ontwerp meer dan vijftig jaar oud en het oogt het toch nog steeds niet ouderwets omdat er simpelweg geen auto’s zijn die je qua uiterlijk met de Seven kunt vergelijken.
