Albion
De geschiedenis van de Britse auto-industrie is een tragische. Een paar decennia geleden zorgden conglomeraten als BMC en Austin-Leyland er nog voor dat de Britse merken onder de Engelse vlag bleven. Nog niet zo heel lang geleden ook, zagen we nog behoorlijk veel Rovers rijden en waren de meest chique Engelse merken nog in Britse handen. Rolls Royce en Bentley waren nog lang niet gegermaniseerd, de Range Rover sprak nog geen plebs aan en Aston Martin stond weliswaar bij tijd en wijle aan de rand van een faillissement, maar was tenminste nog niet door Ford gedemocratiseerd. Tot deze Engelse autotraditie behoren ook de vele kleine zelfstandige autofabrikanten die slechts een paar honderd auto’s per jaar bouwen. Heel specifieke merken zoals Lotus, Morgan en TVR. Je zou ze getalenteerde garagisten kunnen noemen, maar doe dat dan wel met het grootste respect. Vooral Colin Chapman van Lotus was een begenadigd constructeur. Waarschijnlijk had zonder zijn geniale Lotus Seven de kitcar-industrie nooit bestaan, had Joop Donkervoort vermoedelijk nog klachten afgehandeld bij Renault en hadden wij zeker niet met deze Westfield kunnen rijden.
