Peugeot 308 SW 1.6-16V VTi XS Première

Bedekte identiteit

Onder het Franse blik zit Duits staal verborgen. Dat geldt niet alleen voor de 1.6 PSA viercilinder, welke ook in de MINI Cooper te vinden is. Voor een Franse auto voelt de Peugeot behoorlijk Duits aan, incluis het bijbehorende Beierse rijplezier. Het beste van twee werelden of een marketingtechnisch compromis? Qua comfort heeft de 308 SW weinig ingeboet in vergelijking met de voorganger, qua rijdynamiek is wel merkbaar vooruitgang geboekt. Het lijkt er dus op dat Peugeot de verschillen tussen Frankrijk en Duitsland dichter bij elkaar heeft gebracht, zonder de typische kenmerken overboord te gooien.

Verder lijkt er behalve het Duitse staal ook Zweeds lood onder de carrosserie verborgen te zijn. De 308 SW is omwille van de veiligheid een echte zwaargewicht geworden. Om precies te zijn is de SW ruim 129 kilo in gewicht toegenomen ten opzichte van de Break. En dat voel je. Vooral in de tussenacceleraties is merk- en hoorbaar dat de redelijk pittige 1.6 alle zeilen bij moet zetten om de 308 SW van zijn plek te bewegen. Dat houdt onder andere in dat de viercilinder aardig de toeren in moet klimmen om de vaart er in te krijgen. Die taak verricht de motor wel met gemak, dankzij de gunstige koppelkromme is de 1.6 namelijk een best levendige machine, weliswaar met een boei aan een been. De manuele vijfbak heeft door de relatief korte versnellingen de taak om het hoge ledige gewicht wat te verdoezelen. De acceleratie cijfers zijn daarbij wellicht gebaat, maar op cruisesnelheid kom je vervolgens tot de ontdekking dat de motor aardig veel toeren draait als gevolg daarvan. Bij 120km/h zijn 3.500tpm in de vijfde en hoogste versnelling iets teveel van het goede. Een ander nadeel van de bak is het ietwat hakerige schakelkarakter.

We hebben het al eens gezegd en we zeggen het nog eens: De 308 rijdt verbazend dynamisch. Goed, het onderstel kan net niet tippen aan dat van meetlat Focus, maar het komt in de buurt. En dat geldt ook voor de SW. Met het hogere gewicht in gedachten nemen we de eerste bochten met enige voorzichtigheid. Maar dat blijkt nergens voor nodig. De 308 SW gaat met hetzelfde gemak de hoek om als de hatchback. De achterkant blijft netjes in het gareel en wordt ook niet lichtvoetig. Zeker met de forse achteroverbouw een aangename verrassing. De koets helt wel wat over, maar dat houdt zich binnen de perken. Normaal gesproken hoort ESP in deze klasse inmiddels standaard aanwezig te zijn, dit gemis vergeet je echter bijna zodra je gewend bent geraakt aan het goedmoedige weggedrag. Ook de rechtuit stabiliteit valt positief op. Door de iets langere wielbasis van de SW beweegt de koets vooral over korte dwarsnaden wat minder. Verder is het veercomfort zoals je dat van een moderne Franse auto mag verwachten: comfortabel, maar met een aardig stevige dosis dempkracht in de voortrein.

Het stuurkarakter past daar goed bij. De 308 SW stuurt met behoorlijk wat weerstand en door de directe besturing is er voldoende wegcontact aanwezig. Alleen bij de middenstand verliest de stuurinrichting iets van haar weerstand, wat het gevoel niet ten goede komt tijdens kleine stuurbewegingen. Hoewel je aardig vlot onderweg bent met de 1.6 120pk viercilinder konden we ons verlangen naar de fijnere 1.6 turbomotor niet onderdrukken. Met 30pk meer en een surplus aan trekkracht is dat voorlopig het fijnste aggregaat voor de 308. Het onderstel kan het vermogen prima kwijt, we kijken dan ook met smart uit naar een smakelijke RC variant. Tot dan moeten we echter genoegen nemen met de alledaagse motorisaties. Die voldoen weliswaar prima voor normaal gebruik, alleen op het verbruik is wat gepaste kritiek noodzakelijk. Met 7,9 liter gemiddeld per 100 kilometer is dat relatief aan de hoge kant, al moet er wel bij gezegd worden dat er stevig is doorgereden.