Mercedes-Benz C 63 AMG

Het land van DTM en Autobahn

De dag erna wordt het tijd om de terugreis aan te treden. Weer wordt de C63 AMG van top tot teen beladen met fotospullen en ander Reisegepäck dat mee moet. Het doel van deze zondag vormt een typische Duitse stad in het Ruhrgebied: Bochum. De stad is groot geworden met mijnbouw en heeft zodoende voor een belangrijk deel bijgedragen aan het Wirtschaftswunder van de BRD in de jaren vijftig. Maar er liggen nog ettelijke kilometers aan Franse en Belgische wegen voor ons. Ik besluit het op deze zondag rustig aan te doen, voor zover dat met de C63 AMG mogelijk is. Op de autoroutes en E-wegen mag de Tempomat zijn werk verrichten. Behalve aan de zacht hoorbare V8 sound en het wat hardere onderstel herinnert bijna niets meer aan het feit dat dit een bijzondere C-Klasse is. Het afgeplatte stuurwiel met schakelpeddels en het gewijzigde instrumentarium zijn de enige echt opvallende wijzigingen die tot het AMG interieur behoren. Zelfs de carboninleg van ruim € 3.000 euro ziet er niet echt heel speciaal uit. Het is donker en heeft een printje, maar het zou net zo goed door leken voor het veel goedkopere eucalyptushout kunnen worden uitgemaakt. En dan hebben we de matige details nog, zoals Mercedes-Benz logo’s op plekken waar juist een AMG badge veel fraaier zou staan. De motor mag dan wel handgebouwd zijn, het interieur komt duidelijk van de lopende band. Het mist flair en karakter, iets dat deze AMG best zou mogen hebben.

Net voor Luik voelen we ons alweer bijna thuis door de overdaad aan gele Nederlandse kentekenplaten die we tegenkomen. Zoals gepland besluiten we bij Luik richting Aachen te draaien, om zodoende een royaal stuk Duitse Autobahnen mee te pakken. Onze C63 AMG is voorzien van het AMG Drivers Package, dat voor de echte eigenaar onder andere een rijcursus bevat. Voor ons is dat niet zo van belang, ware het niet dat de snelheidsbegrenzer in combinatie met dit pakket pas bij 280km/h ingrijpt. We rijden het land van de DTM argwanend in, vooralsnog ontbreken de leuke doorgestreepte witte borden. De 6.2 liter V8 zet zich alvast schrap voor wat komen gaat, al is het uit historisch oogpunt enigszins jammer dat het geen echte 6.3 V8 is zoals de typeaanduidingen suggereren. In de jaren zestig besloot het toen nog kleine tuningbedrijfje AMG om met een opgeboorde 300 SEL 6.3 te gaan racen. Ook toen al schopte de tot 6.8 liter opgeboorde V8 het tot ruim 400pk. Vanuit deze optiek bekeken is de C63 AMG wel historisch verantwoord, met zijn 457pk. Ook diverse W125 racewagens kwamen tot ongeveer dezelfde maximum vermogens.

Dat ruim 457pk en 600Nm voldoende zijn voor een C-Klasse zien we op A44 richting Ruhrgebied. De acceleratie neemt tot 200km/h niet alleen weinig tijd in beslag, ook wordt deze snelheid geheel moeiteloos vastgehouden door de C63 AMG. Daar waar andere auto’s reeds op topsnelheid rijden bereikt de C63 net zijn aangename cruisesnelheid. Ook boven de 200km/h zit nog voldoende speelruimte. Tot zo’n 230km/h gaat de acceleratie moeiteloos, daarna krijgt de wind en de rolweerstand wat meer vat op de AMG. Even schemert de teleurstelling dat de 280 niet gehaald gaat worden, maar dan doemt er een leeg en verlaten stuk Autobahn op. Het gas gaat er weer vol op en de Benz schreeuwt het uit. Boven de 250km/h begint de koets toch wat licht te worden, wat nog erger wordt op topsnelheid. Bij 285km/h op de teller wil de naald van de snelheidsmeter echt niet meer verder, dankzij de begrenzer. Misschien is dat ook maar goed ook, voor 300km/h voelt de C63 AMG mij iets te licht aan.