Ford Mondeo Wagon 2.0 TDCi Ghia

Hebbedingetje

In principe kun je over deze twee liter diesel hetzelfde zeggen als over elke andere potente diesel. En dat is dat je onder een bepaald toerental niet veel trekkracht tot je beschikking hebt. De eerste versnelling is vrij kort, maar daarna begint het feestje dat de badge belooft. De TDCi levert 140 pk bij 4.000 tpm en 320 Nm bij 1.750 tpm. Bij 2.240 tpm zorgt een tijdelijke overboost voor een extra 20 Nm. De schop die je in je rug krijgt is dus fors. Toch ligt de 100 km/h grens op 9,8 seconde. Daarmee is hij 0,7 seconde sneller dan de Volkswagen Passat met de 140 pk 2.0 TDi en 0,6 seconde langzamer dan de 150 pk 2.0 dCi die in de Laguna ligt. Deze Mondeo met deze motor en dit vermogen is een van de snelste in zijn klasse. Om sneller te gaan moet je een auto met meer pk’s kiezen. Het wordt pas echt leuk als je eenmaal op stoom bent gekomen, want dan blijkt dat er heel veel elasticiteit in het blok zit. Het is niet echt nodig om terug te schakelen als je in de zesde versnelling rijd met een gangetje van rond de 120 km/h. Je zult op dat moment niet wegspuiten, maar de snelheid begint wel direct en resoluut op te lopen. Schakel je wel terug, dan is de versnelling gewoon groot. Het schakelen gaat soepel, zoals dat hoort in een moderne auto, maar als je het te snel wilt doen, dan voel je de bak toch wel haken. Ook bij het inschakelen van de achteruitversnelling is een hoekje voelbaar, waar de pook langs schraapt. De geluidsproductie is in de meeste gevallen redelijk bescheiden voor een diesel. Alleen als je hem echt de sporen geeft, zal er een rauwe dieselsound te horen zijn.

Om de motor te starten heeft onze testauto een klein hebbedingetje mee gekregen. Hij is namelijk uitgerust mee het zogenaamde ‘keyfree’ systeem. Simpel gezegd je hebt de sleutel niet nodig om de auto te starten. In de afstandbediening zit een zender die met de auto communiceert en die het mogelijk maakt om met de startknop de motor tot leven te wekken. In geval van een storing zit er in de afstandsbediening een sleutel verstopt, zodat je toch de deur kunt openen en daarna ook de motor kunt starten. Op de plek waar normaal de sleutel zit, is er nu een afdekplaatje geplaatst. Deze laat zich makkelijk verwijderen, waarna je een normaal contactslot vindt. Het is met deze gadget overigens wel opvallend dat je regelmatig de motor op de normale manier wilt afzetten met de sleutel die dan niet op zijn traditionele plek blijkt te zitten. Dat dient namelijk ook met de startknop te gebeuren.

De wegligging is goed, op dat gebied is er weinig te klagen. Klaverbladen, lange snelle bochten; ze brengen de Mondeo niet van zijn stuk. De uitdrukking “hij rijdt als een trein” is hier op meerdere manieren van toepassing. Dus niet alleen als het gaat om de snelheid, maar ook op het bochtengedrag. Alleen bij snel genomen korte bochten, bijvoorbeeld om een drempel die een remmende invloed zou moeten hebben, voel je de achterzijde licht worden. Door de snelle lastwisseling heeft de kont de neiging om een zijstapje te doen. Maar op dat zelfde moment voel je ook dat de veiligheidssystemen ingrijpen om dat te voorkomen. Een ander puntje van kritiek is het brandstofverbruik. De fabrieksopgave staat op 5,9l/ 100 km. Dat is redelijk, maar wel een waarde die tegenwoordig door veel benzine auto ook gehaald wordt. Bij een snelheid van 140 km/h, met ingeschakelde cruise control, konden we op de boardcomputer een verbruik van 7,5l/100 km aflezen. Dit is iets wat de laatste jaren vaker opvalt. Dieselmotoren worden steeds sneller, maar wel minder zuinig en benzine motoren worden voornamelijk zuiniger. Het verbruik gedurende de testperiode lag op 6,2 l/100 km.