Gran turismo
Bij een eerste blik in het interieur van de GT valt op dat het niet de magie uitstraalt als het exterieur van deze gran turismo. Het interieur oogt eerder ingetogen als excentriek. Eenmaal zittend op de lederen stoelen valt op dat je enorm laag in de auto zit, bijna op het asfalt. Dat komt overigens de feeling met de auto ten goede, alleen het in- en uitstappen zeer zeker niet. Lichamelijke gebreken maken dit gewoonweg ook onmogelijk. De stoelen zitten vrij goed, bieden enig zijdelingse steun maar niet overdreven veel en kunnen helaas niet zo ver naar achteren worden ingesteld. In de achterste stand zit de stoel direct tegen het dak de achterzijde van de cockpit aan. De instelling van de stoel is ook niet optimaal, het valt niet mee om direct een lekkere zithouding aan te nemen en daarbij komt dat de zitting niet lang genoeg is voor personen van 1.85 meter en langer. Aan de zithouding zit ook de stuurverstelling vast en dit zorgt direct voor een teleurstelling; deze is niet in hoogte noch in lengte verstelbaar. Dat is erg jammer en een gemis voor een optimale zithouding. Tijdens het rijden wordt de stabiliteit van het zitten niet echt uit de stoel gehaald, maar meer uit het feit dat je klem zit tussen het deurpaneel en de zeer forse middenconsole.
De tellerplaten komen gelukkig bekend voor en bieden een goede afleesbaarheid. Naast de toerenteller en de snelheidsmeter is een brandstofmeter aanwezig, de rest van de belangrijke informatie is uit te lezen op de boardcomputer die eenvoudig vanaf het stuurwiel te bedienen is.
De middenconsole blinkt in eerste instantie niet uit in functionaliteit, maar gaandeweg zijn alle bedieningstoetsen gemakkelijk te vinden. Het dashboard geeft in combinatie met de tweekleurige lederen bekleding wel een moderne sfeer in de auto. De mooie grote ronde bedieningsknoppen voor de airco en de luchtverdeelschakelaars wijzen eveneens op de aandacht die de GT-ontwerpers aan de details besteedden. De bediening is echter wat losjes, en heeft absoluut niet het robuuste karakter dat we gewend zijn van een merk als Opel. Opel probeert in de GT met talrijke accenten in chroom, aluminium of glanzende lak de aandacht af te leiden van de materiaalkeuze. Deze is helaas van een mindere kwaliteit. Overal worden harde kunststoffen gebruik en is het “aaibaarheids gehalte” beneden peil. De afwerking zelf kent ook een aantal missers, zoals de keiharde, holle plastic – aluminium look – middenconsole rondom de versnellingspook, en de scherpe delen rondom de deuropeners. Absoluut zonde en hierbij slaat Opel de plank mis, tenzij je hard zwart plastic aantrekkelijk vindt.
Bij een open roadster denk je al snel aan concessies doen. Ook in de Opel GT is dit het geval, echter helaas meer dan je lief is. In het interieur is nergens een bruikbare bergruimte te vinden, zelfs het dashboardkastje is te klein voor wat leeswerk laat staan een blikje of drinkflesje. Ook in de bergruimte achterin zien we dit terug. Het beschikbare volume is 157 liter als het dak dicht is, en een 66 liter als het dak zich ook in deze ruimte bevindt. Hier kan men dus geen koffer in kwijt, misschien met pijn en moeite een sporttas. Het openen van deze klep is enigszins omslachtig, door middel van een knop die in het dashboardkastje is gemonteerd kan de klep, in tegengestelde richting, geopend worden. De volledig handmatige dakconstructie (er is geen elektrische kap leverbaar) blikt niet uit in eenvoud. Het in- en uitvouwen geschiet geheel handmatig en is wat omslachtig. Er dient eerst een ontgrendeling van het dak in de auto af gehaald te worden waarna men het dak in de ruimte achter de stoelen kan laten zaken. Even aan alle kanten aandrukken en de klep kan weer gesloten worden. Eenvoudig is het niet, maar een roadster is eenmaal improviseren, bij de één wat meer als bij de ander.
