Het rijden
Standaard, en ik zeg met opzet ‘standaard’, heeft de 2.0t 150pk bij 5.500 tpm en 240 Nm bij 1.800 tpm. Daarmee haalt de 1.500 kg zware Estate in een respectabele 9,8 seconden de honderd kilometer per uur. En met deze gegevens in zijn achterhoofd, begon deze testrijder aan de proefrit. Het viel behoorlijk snel op dat de testauto wel heel erg snel was, voor een 150 pk sterke twee liter met dit gewicht. Het eerste vermoeden was simpelweg het redelijk hoge koppel en mogelijk een gunstige overbrengen. Pas tijdens het nagesprek met de verkoper kwam ter sprake dat er een software aanpassing was verricht.
Deze aanpassing van Hirsch Performance zorgt, op een redelijk goedkope manier, voor een forse vermogenstoename. De 150 pk wordt maar liefst met 40% verhoogd naar 210 pk en het koppel neemt 33% toe richting 320 Nm. Dit levert een twee seconden snellere acceleratietijd van stilstand naar 100km/h op. Het gaspedaal indrukken betekent een forse schop in de rug, die pas ophoudt op het moment dat je het pedaal weer wat laat vieren. Het snelheidsgevoel is net zo groot als de acceleratie. Uitdagingen van andere weggebruikers worden simpel en resoluut omgezet in een steeds kleiner wordend stipje in de binnenspiegel. En dan kom je bij een bocht…
In die bocht merk je dat het onderstel sportief genoeg is, de wielen hebben er geen probleem mee om op een hoge snelheid de bocht om te gaan. Maar tijdens een dergelijke richtingswissel voel je dat de body van de auto heel goed weet wat overhellen is. Zittend achter het stuur, heb je als bestuurder de aandrang om je schrap te zetten zodat je niet van je stoel glijdt. Ook de minirotonde levert in principe geen hoofdbrekens op, maar ook hier zal de chauffeur voor een iets lagere snelheid kiezen. Dit alles resulteert uiteraard wel in een rustiger rijgedrag, iets wat vooral gunstig is voor het brandstofverbruik. De prima mix van comfort en sportiviteit regelt onderwijl dat de geteste 9-5 heel geschikt is als autobahncruiser.
De testauto is voorzien van een automatische 5-versnellingsbak; de Sensotronic. De verzameling raderen laat niet blijken dat ze moeite hebben met het toegenomen vermogen. Het systeem reageert wakker en alert op het voet beweging van de bestuurder. Plant je het pedaal stevig in het tapijt en het zal het niet lang duren, voordat het landschap sneller langs je heen zal gaan. Zelf schakelen kan ook. Nadat de keuzehendel op stand M is geplaatst, is het mogelijk om met de knoppen op het stuur zelf de schakelmomenten te kiezen. De vraag is alleen; waarom kies je een automaat, om vervolgens zelf te willen schakelen. De bestuurder zal het geen moment beter doen dan het systeem. Opvallend tijdens het testen van deze knoppen, was dat de bak minder snel op- en terugschakelde. Nu lag de snelheid op wel iets lager, maar het viel wel op.
Deze testrit was niet de eerste ervaring van deze testrijder met een 9-5. Tijdens de meest recente AutoRai was er de mogelijkheid om een het zogenaamde Eco-village te rijden met milieuvriendelijke auto van de verschillende automerken. Geheel toevallig, omdat alle andere auto reeds bezet waren, viel de keus op de 185 pk sterke 9-5 2.3 biopower. De gereden snelheid met die auto is geen moment boven de 50 km/uur geweest, vanwege de gekozen route en de daar aanwezige politie controlepunten. Deze auto viel vooral op door zijn comfort en met 185 paarden onder de kap is hij verre van langzaam te noemen. In 8,8 seconden wordt de sprint naar honderd kilometer per uur afgewerkt. De aandrijving wordt verzorgd door bio-ethanol. Dat is een brandstof, die ontstaat door microbiële fermentatie van koolhydraten, die onder andere gewonnen worden uit suikerriet, gerst en nog een aantal andere gewassen. Het aantal tankstations die deze brandstof momenteel kan leveren is echter nog beperkt, dus het is maar goed, dat de 2.3 ook op normale brandstof kan rijden.