Tweeliter een must?
We reden eerder met de 1.3 liter viercilinder die onder andere in de CLA 180 en 200 is te vinden. Voor de test met de CLA leek het ons dan ook goed om de tweeliter eens aan de tand te voelen, die in de CLA 220 en 250 wordt geplaatst. Hoewel de 1.3 in de A 200 ons nu niet direct deed verlangen naar meer vermogen, voelde deze motor wel een tikkeltje rauw aan. De CLA 220 klinkt bij een koude start niet direct veel verfijnder, maar weet tijdens het rijden wel een meer smeuïge loop te houden.
Waarom je nog eens 4.000 euro meer zou betalen voor de 250 is ons een raadsel, want de 190 pk sterke CLA 220 blijkt bijzonder gretig te reageren op gascommando's. Op tussensprintjes en vanuit stilstand stelt de auto niet teleur. De automaat is eigenlijk het enige aspect dat soms roet in het eten gooit. De 7G DCT is bij vlagen weerbarstig. Het maakt dat je niet altijd weet wat de reactietijd is op een gascommando en doordat de auto bij kruipend verkeer erg lang in een hoge versnelling wordt gehouden, gaat dat gepaard met trillingen. Het is jammer dat er voor de 9G-tronic geen plek is in de CLA, want die transmissie is simpelweg een stuk fijner.
We merken dat de auto een stuk comfortabeler is dan de A-Klasse. Het onderstel filtert oneffenheden beter weg en op lange stukken rechtuit hoef je minder stuurcorrecties te doen. In bochten presteert de auto bijna net zo goed als de hatchback, door directe besturing en het uitblijven van overhellen. Toen we de auto ophaalden bij de importeur, wist de boordcomputer ons te vertellen dat we slechts 390 kilometer zouden komen op een volle benzinetank. Het is maar net hoe je met de auto rijdt, want al snel liep de actieradius op tot bijna 600 kilometer. Uiteindelijk behalen we een praktijkverbruik van 1 op 13, wat alleszins redelijk is te noemen voor een krachtige middenklasser.