Mazda 6 MPS

Het rijden

Al eerder heb ik aangehaald dat de 6 MPS prima geschikt is voor dagelijks gebruik. Ook wat rijden betreft is dat het geval, moeder kan prima boodschappen gaan doen zonder zich te hoeven storen aan een harde vering of een nerveuze motor. Enkel de strak afgestelde koppeling zal even wennen zijn. De direct ingespoten 2.3 DISI Turbo-motor laat zich prima temmen en heeft geen hekel aan lage toeren. Ook het motorgeluid houdt zich keurig op de achtergrond. Vering en demping zijn strakker afgesteld en de stabilisators zijn dikker uitgevoerd dan bij de gebruikelijke Mazda’s 6, maar drempels zullen nooit ongenadig hard tot de inzittenden doordringen. Ook overhellen in bochten en duiken bij het remmen staan niet in zijn woordenboek.

Maar dan, als vader zijn wilde bui heeft, gaat de MPS verschrikkelijk van kiet. Houd het toerental boven de 4.000 en de motor huilt dat het een lieve lust is en je wordt telkens weer in je stoel gedrukt. Dit is het gevolg van de turbo waardoor er tussen de 2.500 en 4.500 een vrijwel vlakke koppelkromme ontstaat. De versnellingen laten zich stuk voor stuk direct inleggen en zijn zo gespreid dat het toerental nooit te ver wegzakt na een schakelactie, ongelofelijk wat een power. Standaard is Mazda’s nieuwe vierwielaandrijvingsysteem Active Torque Split, dat alle wielen aandrijft en dat de kracht naar gelang de omstandigheden kan verdelen tussen voor- en achteras. Ook de remmen zijn goed op hun taak berekend en vertragen de auto uitstekend. Om de krachten in te kunnen tomen zijn de schijven uiteraard forser dan bij de minder vermogende uitvoeringen. Om precies te zijn 37 mm aan de voorzijde en 34 achter. Mazda’s stabiliteitscontrole DSC hebben we wijselijk maar als veiligheidsnet aangehouden want in gemene slalombochtjes is duidelijk het verschil te merken als je het systeem hebt gedeactiveerd. Op dat moment worden de zeer actieve paarden in het vooronder in een bocht niet beteugeld en wil de voorkant erg graag rechtuit. Sturen doet de 6 MPS lekker zwaar, al zou het contact met de weg nog wat meer op de voorgrond mogen treden. Maar dat zou dan de dagelijkse bruikbaarheid voor moeder de vrouw weer verstoren, een compromis waar Mazda duidelijk aan vast heeft gehouden.

Voor de liefhebbers zal ik een impressie geven van het potentieel van de 6 MPS op een bochtige binnenweg:
Op het midden van de weg staat de auto stil, stationair draaiend. Het toerental wordt opgevoerd naar 4.000 en de koppeling tegen het aangrijppunt aangezet. Koppeling in een klap omhoog, plankgas en na een bedenktijd van een kleine seconde gaat er een trilling door de aandrijflijn en snelt de MPS weg. Net alsof je de krachten naar de achteras voelt vloeien. De voorstoelen geven lekker steun en het water uit mijn flesje gaat met een aardige snelheid door m’n slokdarm. Bam, naar z’n twee, drie, vier, we vliegen met 140 over de weg. Pas op, een linkerbocht! De blokken drukken zich in alle macht tegen de schijven, terugschakelen naar drie, koppeling op, naar twee, weer koppeling op, dit is pas remmen op de motor, de toerenteller zwiept ondertussen de schaalverdeling over van 3,5 naar 5. Strak insturen over de andere weghelft en bij het uitdraaien van de bocht worden we weer in het leer geduwd door krachten die de gillende turbo opwekt. Weer een bocht, nu naar rechts. Een korte, krachtige duw op het middelste pedaal en in een klap de pook naar z’n drie en weer door, gáán met die wagen. Na een groot aantal van dit soort acties begint mijn maag wel te draaien, dit ben ik duidelijk niet gewend… In de verte een parkeerplaats, even rust voor de auto en voor ons de tijd om de details te bekijken. Zó moet je zien, de rook komt uit alle vier de wielkasten, de reminstallatie heeft aardig wat werk verricht en zo te ruiken de Bridgestone Potenza’s en de koppeling ook. De uitlaatdempers staan wild te tikken en de warme lucht is nog te voelen als je een hand bij het sierstuk houdt.
Bij het opnames van het uitlaatgeluid wordt ik bijna omver geblazen door de stoot warme lucht die uit de pijpen wordt geblazen, jemig wat een potentie! De koelventilator slaat aan, we zullen hem even rustig stationair laten draaien om tot zich zelf te kunnen komen…