Sober
Met de leverbare luxe-opties biedt de auto een vergelijkbare ervaring als in het premium D-segment. Massagestoelen, een projectiescherm op de voorruit en een stiksel dat over het dashboard loopt. De Insignia heeft het - optioneel - allemaal en toch komt het in deze auto zo gewoontjes over. De opbouw van het dashboard is eenvoudig, zelfs sober te noemen.
De kunststof omlijsting van het head-up display reflecteert hinderlijk in de voorruit. Daarnaast doen de sierlijsten goedkoop aan en de materialen zijn niet veel beter geworden ten opzichte van de auto die hij opvolgt. Je hebt meer het idee dat je in een grote Astra zit. Dat is deels een compliment voor de zeer succesvolle C-segmenter, waarin je de vooruitgang echt ervaart. Maar het geeft ook blijk van een herhaling van zetten, want we hadden stiekem toch op wat meer onderscheid gerekend.
Niet vooruitstrevend dus, dit binnenste van de Insignia. Terwijl het exterieur toch zoveel meer belooft.
Toch is het zeker geen kommer en kwel binnenin de Opel. Zo zitten de stoelen uitstekend en is het stuur zeer uitgebreid te verstellen. De kleuren van het touchscreen komen wat flets over, maar de bediening is prima. Voorin kun je dus prima je plek vinden, maar ook achterin heb je geen reden tot klagen. Ondanks de aflopende daklijn kunnen langere passagiers hun hoofd en benen goed kwijt. Een hatchback belooft een praktische kofferbak en dat is ook bij de Insignia Grand Sport het geval.
De vrij zware achterklep dien je zelf omhoog te duwen, want een gemotoriseerde opener en sluiter is op de hatchback niet leverbaar. Ondanks de breed uitgebouwde wielkasten blijft er een zeer bruikbare ruimte over.