Ford S-MAX 2.0i-16V

Het exterieur

Geweldig, wat is het Ford toch weer perfect gelukt een model te ontwerpen dat zich onderscheidt van de rest van de wereld. Kijk eens naar die voorkant, waar zie je dat nou nog meer! Scherp geschetste koplampen met eronder twee mistpitten en daartussen een zwarte honingraatgrille. Ook onderin de bumper drie grote vlakken met (nep)kippengaas. Door de schuine vorm van de koplampen en de hoog oplopende bumper is de motorkap vrij kort, hij is dan ook niet zwaar om te openen.
De dynamiek loopt feilloos over naar de zijkant waar vooral de grote voorste zijruit en de aflopende lijn van de achterste ruit opvalt die de daklijn volgt. Op beide voorportieren staan puntvormige zijspiegels die overigens een prima zicht naar achteren geven. Het overige uitzicht vanuit de auto is ook voor elkaar, zeker schuin over de schouder kijkend. Alleen de voorkant is lastig op lengte te schatten door de sterk aflopende motorkap. Achter de voorwielen met standaard 17-inch lichtmetalen velgen en banden in de sportieve maat 225/50 schuilen net als in de voorbumper dichte luchtroosters. Ze zouden natuurlijk net zo goed open gelaten kunnen worden, misschien krijgen ze dan zelfs nog een nuttige functie. Overigens zijn voor € 600 18-inch wielen in Focus ST-design leverbaar, die staan de S-Max fabelachtig mooi.
Achterop de auto vallen de grote zilver/rood gekleurde lichtunits het meest op. Ze passen perfect in het totale designplaatje. Hier geen dikke bumper, die loopt ten behoeve van een lage tildrempel keurig omlaag, wel komt de onderkant van de achterklep naar buiten. Op het onderste gedeelte van de achterklep is overigens een stuk kunststof van een centimeter of vijf dik geschroefd omdat er in de achterklep zelf waarschijnlijk niet de gewenste hoek gerealiseerd kon worden. Wat de rede hiervan ook is, bij eventuele schade is het simpelweg vervangen van het kunststof gedeelte voldoende, zo wordt weer een hele klep uitgespaard.
Voor de test was ik van mening dat alleen de S-Max 2.5 Turbo een rode S in de typeaanduiding heeft, maar bij naderinzien hebben de minder vermogende versies dat ook.