Niet té comfortabel
Rijden deed de Insignia al vanaf het begin goed. In de test van de Sports Tourer van voor de facelift roemden we het op comfort afgestelde onderstel. Dit is gelukkig gebleven. Richels en oneffenheden worden gladgestreken, maar zonder daarbij deinerig te worden. Over de besturing waren we kritisch, gezien de lichte bediening en het beperkte gevoel in het stuurwiel. Dát is wel aangepakt, met als gevolg dat het sturen een stuk zwaarder gaat en je ook daadwerkelijk voelt wat er onder de voorwielen gebeurt. Een bochtenridder als de Mondeo is het niet, maar voor een het rijgedrag hoeft de Opel zich niet te schamen. In combinatie met de 140 pk sterke tweeliter dieselmotor is de Insignia sowieso een prettige metgezel.
Ondanks zijn forse gewicht - 1.633 kilo schoon aan de haak - en de dikke diesel, valt de Insignia 2.0 CDTI in alle carrossievarianten in de zakelijk aantrekkelijke 20%-bijtellingscategorie. Dat je voor een lage bijtelling niet hoeft te beknibbelen op vermogen, is al gebleken bij andere merken. De door ons gereden Insignia versterkt dit alleen maar. Zelfs al rijd je in de 'Eco-Mode', dan biedt de motor ruim voldoende vermogen om er gang in te krijgen én te houden. Daarbij blijft het verbruik uiterst laag. Op lange snelwegritten gaf de boordcomputer een bijna ongeloofwaardige 4,1 liter per 100 km aan. Na de snelweg te hebben verlaten en de rest van de week enkel in stadsverkeer en op buitenwegen te hebben vertoefd, komt het testverbruik uit op 6,6 liter per 100 km. Nog steeds netjes, gezien de vele kilometers binnen de bebouwde kom. De beloofde waarde van 3,9 liter haal je echt nooit, tenzij je met 60km/u op de cruise control alle kilometers maakt, maar een verbruik van rond de één op twintig is een realistische en haalbare waarde.