What's in a name...
De grote kracht van de Espace zit 'm natuurlijk vanbinnen. Trek een portier open en je snapt meteen waaraan de Franse reus z'n naam te danken heeft: het ruimteaanbod is ongekend en de beleving daarvan wordt nog eens versterkt door de hoge zitpositie, het riante glasoppervlak en het 'platte', ruimtelijke dashboard met plenty 'verstopte' bergvakken. Gek genoeg is de voetenruimte voor de voorpassagier dan weer wat beperkter, maar heel storend is dat niet. Ook op zitrij twee is de Espace 'Grand' met een griffel. Twee individuele stoelen (een derde is optioneel) laten zich uitgebreid verstellen, verschuiven en omklappen. De twee plekken op de derde zitrij zijn duidelijk de sluitpost geweest. Met de bereikbaarheid daarvan zit het wel goed, maar ruim zitten is er voor volwassenen niet bij, tenzij de middelste zitrij bereid is tot inschikken.
Klap je de achterstoelen om, dan zie je dat de Espace nog stamt uit het tijdperk waarin dat niet direct resulteert in een vlakke laadvloer. Voor een dagje Ikea kun je die stoelen dus beter helemaal thuis laten. Ook de afwerking is niet echt meer van deze tijd. Tussen alle dashboardvakken gapen flinke kieren, maar gelukkig is op het materiaalgebruik niet bezuinigd. Meer moeite hebben we met de omslachtige bediening van de cruise control. Om deze te activeren, tast je met je handen naar onhandig op kniehoogte geplaatste knoppen. Gelukkig bedien je 'm verder vanaf het stuurwiel, waardoor je de cruise control gewoon altijd aan kunt laten staan. Ook de afleesbaarheid van de tellers en meters onder de luifel op het dashboard is bij fel zonlicht niet om over naar huis te schrijven.