Volkswagen CC 2.0 BlueTDI

Met beide benen op de grond

Zo bijna vanzelfsprekend als je je door zulk gerief in een Phaeton waant, zo snel word je ook weer met beide benen op de grond gezet: één blik op het dashboard en de illusie in een Phaeton te verblijven spat als een zeepbel uiteen. Heb je net het idee met de CC iets bijzonders te besturen, zit je nog steeds tegen dat oude vertrouwde Passat-interieur aan te kijken. Niets ten nadele van dat dashboard (al is hard plastic her en der natuurlijk not done in een 'executive'), maar het knaagt wel een beetje wanneer je er door iets als het beperkte zicht naar achteren aan moet worden herinnerd dat je toch echt met een CC onderweg bent. Citroën laat met de DS5 bijvoorbeeld zien hoe het óók kan - de ergonomische consequenties daargelaten. Over ergonomie gesproken: in de fraaie coupélijnen van de CC schuilt het gevaar dat je onbedoeld wel eens iets over het hoofd wilt zien. Desgewenst kan de CC zichzelf daarom bijvoorbeeld in een parkeervak sturen of je waarschuwen voor objecten in de dode hoek. Opties die bij de CC zeker een overweging waard lijken: niet alleen met je ogen, maar ook op het gehoor krijg je maar weinig mee van wat er om de CC heen gebeurt. Volkswagen heeft het geluidsniveau aan boord namelijk tot een - bijzonder aangenaam - laag peil terug weten te dringen.