Volvo S80 1.6D DRIVe Momentum

Offers voor een statement

De auto schakelt gelukkig degelijk en zeker, bij bepaalde snelheden 'hangt' hij echter tussen twee versnellingen in en de schakelindicator weet het dan ook wel eens even niet meer. Het vijfde verzet ontpopt zich als een echte overdrive - opvallend genoeg heeft de DRIVe geen zesbak. Daarbij scheelt het dat de 1.6D zijn een bijna turbogatloze motor is. Ook in de S80 merk je niets van een plotselinge krachtsduw en bij korte invoegstroken is dat prettig als je tot een flinke 3.500 toeren door moet halen om een passende invoegsnelheid te bereiken. Lichtelijk beledigend voor een dergelijke statusvolle auto, maar het zijn offers die je brengt om met een aanzienlijke S80 een statement te maken in de hoedanigheid van de spaarzame en 'groene' DRIVe.

Dan komen we dus toch onherroepelijk bij de imagokwestie aan. Op een Volvo heeft niemand iets tegen - zeker niet als milieubewuste DRIVe. De auto polariseert niet en biedt een vrijwel onbevlekt imago voor mensen die houden van 'een andere keuze' of de S80-capaciteiten waarderen. Comfort is namelijk het aloude adagium bij de grootste sedans van Volvo en juist door de non-attractie van de motor ga je daar sterk van genieten. Dat betekent wel dat de S80 geen satisfactie geeft op sportief gebied. De besturing is weinig gevoelig en het iets te dikke stuur biedt weinig feedback, maar is niet irriterend licht. Ook een communicerend onderstel stond niet centraal tijdens de ontwikkeling.