Citroën C2 1.4i VTR

Het interieur

Van binnen valt de Citroën C2 op door zijn originele en kleurrijke interieurstijlen. De stoelbekleding in deze VTR-versie, door de Fransen 3D-netmotief genoemd, is verkrijgbaar in drie verschillende kleuren. Ook de transparante versnellingspookknop en portiergrepen zijn kleurrijke en originele accenten in het interieur (standaard op de VTR). Een noviteit die tegenwoordig nog op heel weinig auto’s aangetroffen wordt, is de digitale snelheidsmeter. Na enige gewenning is er best mee te leven, net als met de toerenteller die als een boog de meteroverkapping volgt. Maar aparte analoge meters zijn toch praktischer. De koelvloeistoftemperatuur en inhoud van de benzinetank worden door LED’s weergegeven. Wel leuk bedacht, niet erg nauwkeurig. Opbergruimte is er voldoende in de C2. Ruime portiervakken, enkele vakjes in de middenconsole en een bekerhouder vóór de versnellingspook.

De gebruikte materialen voor het dashboard zijn voorzien van een aardig printje en ogen beslist niet verkeerd. Wel zijn er veel naden zichtbaar, maar deze zijn niet te breed om te worden bestempeld als een slechte afwerking. De in zilverkleur gespoten ventilatieroosters zijn draaibaar, goed gevonden. Alle knoppen zijn herkenbaar Citroën en op een goede plek gehuisvest. Alleen is de spiegelbediening achter het stuurwiel geplaatst en de zijruitschakelaars bij de versnellingspook, even zoeken dus. Op het stuur zitten bedieningsknoppen voor de cruise control en het volume van de radio is te regelen met druktoetsen op het uiteinde van de ruitenwisserhendel. Erg praktisch is de snelheidsregelaar. Deze is op elke gewenste snelheid in te stellen. Komt de bestuurder boven deze snelheid dan klink er een pieptoon. Handig in een drukke stad waar maximaal 50 km/h gereden mag worden bijvoorbeeld.

Het instellen van de juiste zitpositie is een kwestie van zoeken. Afgezien van de stand van het stuur, deze is in korte tijd gevonden door de grote afstelmogelijkheden (in lengte en hoogte). Het is juist de rugleuning die roet in het eten gooit. Deze is alleen in stappen te verstellen, en je zult altijd zien: de voor jouw meest fijne stand zit precies tussen twee stappen in. De sportstoelen van de VTR zitten overigens wel fijn, ook al zijn de zittingen echt te kort van formaat. Wel zijn de hoofdsteunen lekker zacht. Jammer dat ze niet in hoek te verstellen zijn. Voorpassagiers kunnen redelijk tevreden zijn met de geboden ruimte. Hoofd- en armruimte genoeg, maar vooral de beenruimte voor de bestuurder houdt niet over. Dat is ook het geval op de achterbank. Voor kleine kinderen is de ruimte prima, maar als er mensen van 1,75 meter of langer plaatsnemen moeten de mensen voorin wat inschikken. De voorstoelen beschikken overigens wel over een instapsysteem waarbij de rugleuning in de vooraf ingestelde stand terug komt.

De enigszins beperkte ruimte is zo’n kleine auto natuurlijk niet aan te rekenen. Ook de kofferruimte is niet groot, maar door de rugleuningen van de achterbank om te klappen ontstaan er wat meer laad mogelijkheden. Een verhaal apart is de achterklep. De C2 beschikt niet zoals gewoonlijk over een klep uit één stuk. Om bij de bagage te komen moet eerst het bovenste gedeelte omhoog geklapt worden, daarna kan de onderzijde naar beneden scharnieren. Hier kun je eventueel boodschappen op laten rusten en zo naar binnen schuiven.