Snaarstrak
Last but not least zorgen de twee letters Ti ook nog voor verbeterde prestaties. Waar eerdere aanvullingen en wijzigingen zich vooral op uiterlijk vertoon richten, kan je dat van een straffer onderstel niet meer zeggen. Het zorgt dan ook voor een snaarstrakke wegligging. Je kan de Brera tot veel uitdagen, zonder dat de grenzen in zicht komen. Nadeel van de stugge demping is wel dat de Brera geen comfortabele auto is te noemen. Zeker wanneer je je regelmatig op stadse klinkerstraatjes begeeft, moet je een keer extra nadenken of je dit onderstel wel wilt. Dan is het goed om te weten dat niet alleen het sportonderstel verantwoordelijk is voor de goede wegligging.
Deze Alfa beschikt namelijk sinds de update standaard over het Q2-differentieel. Dit systeem – waar we twee jaar geleden al kennis mee maakten in de GT op circuit Lelystad – schroeft de nadelen van voorwielaandrijving een tandje terug door bij verliezende grip middels een sperdifferentieel het koppel zoveel mogelijk naar het buitenste voorwiel te leiden. Het punt waarop je gaat glijden ligt hierbij merkbaar verder dan bij een standaard voorwielaandrijver.
Tenslotte is er het punt van de gewichtsreductie. Door toepassing van andere staalsoorten is deze Brera 25 kg lichter geworden dan bijvoorbeeld de eerder geteste 2.2 JTS. Op het totaalgewicht geen indrukwekkend getal misschien, maar in het licht van sportieve prestaties altijd interessant.