Opel Insignia 2.0 CDTI EcoFLEX Business

Gewijzigde overbrenging

Naast de lichte wijzigingen aan het exterieur heeft Opel ook onderhuids nog wat gesleuteld. Met name de langere eindoverbrenging van de versnellingsbak drukt het toerental en zodoende het verbruik. Dit resulteert er wel in dat je genoodzaakt bent terug te schakelen om effectief te kunnen versnellen. Onder pakweg zo'n 1.800 toeren heeft de motor wel voldoende kracht om op constante snelheid te cruisen, maar echt versnellen is er dan niet bij. Datzelfde merk je ook bij de korter gemaakte eerste twee versnellingen. Je moet bij het wegrijden echt even het gaspedaal indrukken om de motor niet af te laten slaan, waar de meeste diesels al haast vanzelf beginnen te rollen wanneer het koppelingspedaal gelift wordt. Rond de 1.800 toeren merk je dat de motor de zaken ineens heel anders oppakt en plots begint de auto flink te versnellen. Dan merk je dat je geen uitgekleed ecomodelletje rijdt, maar dat je een meer dan volwaardige krachtbron in het vooronder hebt.

Helaas is de motor brommerig in de zin van geluid. Nu moet gezegd worden dat de figurerende Insignia nog geen 300 km op de klok had staan bij aanvang van de test, dus kan het nog wel wat verbeteren naarmate het blok ingereden is, maar desondanks was het voor een hedendaagse auto vrij gortig. Het past dan ook niet goed bij de verder zo verfijnde auto. Want ook zaken als stuurgedrag en wegligging zijn - zonder het direct sportief te noemen - gewoon prettig strak en van hoog niveau. Wanneer je het echt te bont maakt met je stuuruitslag zetten de veiligheidssystemen van de Insignia je heel soepel weer op het goede spoor.

Een onderdeel van de veiligheidssystemen - waar Opel ook driftig de boer mee op gaat - is het zogenoemde Opel Eye. Dit camerasysteem leest onder andere de ronde verkeersborden met snelheidslimieten of inhaalverboden. En eigenlijk is de waarschuwing die bij het starten op het display verschijnt, dat de bestuurder ten allen tijde verantwoordelijk is voor het naleven van de verkeersregels, Opels eigen doodsteek voor het systeem. Je kan er namelijk niet van op aan. In sommige gevallen werkt het vrij aardig, maar dan moeten er geen vreemde situaties zijn. We noemen een bord in een bocht, of een bord dat iets meer in de bossages staat (maar wel goed te zien is). Matrixaanwijzingen worden uiteraard helemaal niet gelezen. Al met al is de verkeersbordenlezer een leuke gadget die ons een toekomstbeeld toont, maar betrouwbaar is het zeker niet en zodoende de grote investering niet waard. Al moet wel gezegd worden dat het Lane Departure Warning systeem - dat waarschuwt wanneer je van je rijbaan af dreigt te raken - via hetzelfde systeem werkt.