Dacia Sandero 1.4 MPI Ambiance

Stadsbeest

Zoals al eerder aangestipt produceert de 1.4 MPI viercilinder motor nogal wat geluid. Bij lagere snelheden houdt de beperkte isolatie de herrie nog in toom, maar op snelwegtempo houdt de lol op. Bij 120km/h draait de machine 3.400tpm, wat voor een motor met een inhoud van een Cola-fles niet zo opmerkelijk is. Maar het gehijg van motor, geschreeuw van wind en gejank van banden wordt ondraaglijk voor het gehoor om lang vol te houden. Een fatsoenlijk gesprek zit er boven 100km/h gewoon niet in zonder de stem te verheffen. Zelfs de radio heeft moeite om tegen het geluid op te boksen. En dat is jammer, want voor een kleine auto rijdt de Sandero toch behoorlijk volwassen bij zulke snelheden. De Dacia blijft zijn pad keurig volgen en wordt niet nerveus van spoorvorming of wat kuilen. Alleen een enkele windvlaag laat je merken dat je met een relatief hoge en smalle auto onderweg bent.

Nu zal de snelweg niet gauw de natuurlijke habitat van een Sandero worden, maar let er eens op hoeveel Logan’s doordeweeks de Rijkswegen bestrijden. In de stad en op provinciale wegen voelt zich de Sandero meer op zijn gemak, en de bestuurder ook dankzij het comfortabele karakter. Want een scheurneus is de Sandero zeker niet, daarvoor rijdt de Dacia te ouderwets Frans. Diverse mechanische en technische onderdelen komen uit de Renault rekken, en zo voelt de Sandero dan ook aan. Typisch afstandelijk en indirect. Dat geldt zowel voor het stuur als voor alle andere bedieningsorganen. De Dacia stuurt wollig en gevoelloos, schakelt met lange klik klak slagen en remt als een spons. Voor sportieve bestuurders een hel, maar voor de gemiddelde automobilist geheel toereikend.

Mocht er toch een overmoedige bestuurder met de Sandero de weg op gaan kan er eigenlijk weinig mis gaan. In snelle bochten hangt de Dacia op een oor en gillen de banden het uit, maar spannender dan wat onderstuur wordt het niet. Het onderstel mag dan wellicht niet bedoeld zijn voor zulke capriolen, maar het kan het wel aan. De relatief comfortabele Dacia zal je daarnaast over alle hobbels en kuilen vervoeren dankzij de lange veerwegen. Die moeten echter elkaar niet te snel opvolgen, anders wordt je nog wel aardig doorgeschud. Je gaat vanzelf rustiger rijden door het karakter van de Sandero, en daar wordt je ook deels toe verplicht door de motor. Die blinkt namelijk niet uit in acceleratietijden of souplesse. Sterker nog, onder de 1.500tpm bromt de motor zo erg dat er in de hele auto trillingen en vibraties voel- en hoorbaar zijn. Zelfs de pedalen hebben er last van. Ondanks de rustige rijstijl realiseren we een gemiddeld verbruik van 7,8 liter per 100 kilometer. Dat komt deels doordat je de motor toch telkens de toeren in moet jagen om mee te komen in het verkeer. Het nieuwe rijden is met de Sandero sowieso uit den boze.