Volkswagen Phaeton V8 Highline Lang

Comfortabele inborst

Bedekte en geïsoleerde wielkasten en een ontwerp dat zo weinig mogelijk geluid moest veroorzaken. Dat zijn zo twee voorbeelden van maatregelen die ervoor moesten zorgen dat de Phaeton beter, stiller en comfortabeler moest zijn dan de andere Duitsers. Dat is voor een deel zeker gelukt. Hij rijdt fantastisch en absoluut beter dan een aantal concurrenten, maar hij declasseert ze niet op de manier zoals Piëch voor ogen had. Luchtvering, vierwielaandrijving en snelheidafhankelijke stuurbekrachtiging maken van deze auto één van de comfortabelste limousines op de markt, maar absoluut niet de sportiefste. Zelfs al zet je alle instellingen in de sportstand, de auto blijkt altijd meer gericht te zijn op comfort dan op dynamiek. De automaat die is ook duidelijk gericht op comfort want je merkt echt niet dat hij overschakelt naar een andere trap. Opvallend onopvallend!

Opvallend is wel dat je af en toe wat windgeruis hoort bij de buitenspiegels bovendien dringt het herkenbare V8-geluid, bij diep gas geven, behoorlijk goed in het interieur door. Wel een aparte motor overigens, want hij voelt betrekkelijk bijterig en alert aan. Een beetje gas is voldoende om de auto te versnellen en het gaat met meer drama dan bij een A8 of een S-Klasse. Niet vervelend, maar ook niet echt passend bij zijn comfortabele inborst. Bij een dynamischer karakter had het prima gepast, maar nu is het evenwicht even weg als je gas geeft. Je merkt bij de Phaeton echter wel dat het een zware auto is, want hij voelt niet echt lichtvoetig aan zoals een A8 of een BMW 7 Serie. Hij is gewoon bijzonder comfortabel. Bedoeld voor het hogere cruisen. Hij rijdt perfect, maar niet significant anders dan veel concurrenten en hij zet ze niet op de achterstand die Piëch graag had gewild.