Audi A3 1.8 TFSI S-tronic Ambiente

Verfijning

Audi heeft de badge achterop niet speciaal moeten ontwerpen voor deze motor, want er is immers al ruim tien jaar een 1.8T leverbaar voor de A3. Toch is deze motor totaal anders en dat blijkt direct als de stilettosleutel wordt omgedraaid in het contact. Wat een rust. Waar de vorige 1.8 turbo bekend was om zijn rauwe motorgeluid is hier juist sprake van het tegenovergestelde. Bij het wegrijden blijkt ook direct dat dit een motor met pit is. De A3 reageert direct heftig op een eerste beroering van het gaspedaal, om vervolgens snel op te schakelen en je op een soepele manier voort te stuwen. Deels is het gewenning, maar gedurende de dagen dat de A3 gereden werd, bleef het eerste contact met het gaspedaal letterlijk een gevoelig punt. Vreemd genoeg is dit alleen bij vertrek vanuit stilstand en dus vanuit de eerste versnelling, want wanneer je nog heel zachtjes rolt om vervolgens weer op te trekken reageert de motor eigenlijk heel gewoon. Het grote verschil zit hem dus echt in die eerste of tweede versnelling. Overigens wil dit niet zeggen dat de motor niet heftig kan reageren in hogere versnellingen, want dat is zeker wel het geval, alleen moet het pedaal daarvoor iets sterker ingedrukt worden. Wanneer je het pedaal door de kickdown heendrukt, wordt er door de S-tronic automaat rap teruggeschakeld om je vervolgens stevig in je stoel te drukken bij de ingezette acceleratie, ongeacht de lage of hoge snelheid waar je tot dan toe op koerste.

Toch lijkt het eerder genoemde milieu een serieuze rol te hebben gespeeld bij de afstelling van de motor in combinatie met de zestraps S-tronic automaat. In Drive schakelt de automaat zeer vlot op. Het tweede en derde verzet zijn al gauw gekozen en met een gangetje van rond de 40 km/u zit je maarzo in de vierde versnelling. De motor lijkt hier helemaal geen moeite mee te hebben, wel betekent dit dat de verder zo stille motor wat brommerig kan worden als bijvoorbeeld een bocht doorgaat. Zo snel als de automaat opschakelt, zo laat schakelt hij weer terug en dat betekent dat je in een bochtje in de bebouwde kom vaak nog in zijn drie zit. Gevoelsmatig zou je willen terugschakelen om dat gebrom tegen te gaan. Dat kan trouwens wel, want met de peddels achter het stuur kan je zelf de automaat overrulen, maar juist in bochten werkt dat niet zo handig omdat de peddels meedraaien en dus misschien wel aan de boven- en onderkant van het stuur zitten als je terug zou willen schakelen. Overigens heeft het vlot opschakelen – volgens het nieuwe rijden - wel zijn effect op het brandstofverbruik, want dat is met een testverbruik van 7,1 liter per 100 kilometer zeer goed te noemen voor een auto met evengoed 160 pk.

Gelukkig kan de bestuurder er toch ook voor kiezen om de vermogens van de motor beter te benutten. Zoals gewoonlijk ligt het maximale vermogen hoger in het toerengebied en door te kiezen voor de sportstand van de automaat, laat je de automaat behoorlijk wat later opschakelen. Ter vergelijking: 120 km/u op de snelweg gaat nog steeds in zijn vijf, terwijl je in Drive al ruim onder de 100 km/u opschakelt naar de zesde versnelling. De auto is merkbaar feller en voelt zelfs wat natuurlijker aan, in ogenschouw nemend dat je hier toch een compacte middenklasser hebt met 160 pk in het vooronder. Voor de liefhebber is er ook nog de mogelijkheid ‘handmatig’ te schakelen door middel van de eerder genoemde peddels of met de pook, maar hierbij houdt de automaat toch altijd een vingertje in de pap en regelt het schakelen toch zelf als hij vindt dat je het als bestuurder te bont maakt. De vraag blijft natuurlijk wie deze functie veelvuldig wil gaan gebruiken, want er is natuurlijk altijd nog de handgeschakelde 1.8T.

Zoals des Audi’s ligt ook deze A3 prima op het wegdek en kunnen bochten stevig genomen en uitwijkmanoeuvres veilig gedaan worden. Daarbij helpt ook de directe besturing. De A3 is natuurlijk geen grote auto, maar zo voelt ie gelukkig ook niet. Wendbaarheid is iets wat deze Audi wel ligt. Of het nu bij inparkeren in een drukke stad of bij even goed doorrijden op een bochtig traject is. Het onderstel past met zijn sportieve afstelling bij dit karakter, al geeft het op slecht wegdek – bijvoorbeeld een oude klinkerweg – wel een hinderlijke resonantie mee in het interieur. Het lijkt wel of de koets dan precies de ideale klankkast vormt, wat in dit geval natuurlijk juist niet de bedoeling is. Op een mooie ondergrond is er geen vuiltje aan de lucht en zou je de auto ook vanwege zijn stille motor in het geheel zelfs stil mogen noemen.