Mazda MX-5 1.8 Touring

Boulevard of bosweggetjes

Deze cabrio van Mazda is niet alleen in grote gewijzigd, ook is hij zwaarder geworden en weegt nu 1.055kg wat 65kg meer is als het vorige model. Het gewicht-pk verhouding is door de 1800cc niet indrukwekkend te noemen met de 126pk die hij opwekt. Toch zijn de prestaties niet ondergeschikt aan de verwachtingen die hij schept. Oké, een snelheidsmonster is hij niet, maar men kan altijd nog doorsparen voor de 2-liter. En zeg nu zelf, hard rijden is ook niet de bedoeling in deze Roadster. Op een zonnige zondagmiddag over de boulevard met 30 km/h, dat is waar we deze MX-5 graag willen tegenkomen. Verder kan een bochtig bosweggetje ook geen kwaad, aangezien Mazda een ultieme 50/50 gewichtsverdeling heeft gerealiseerd. Een laag zwaartepunt is daarbij een leuke bijkomstigheid, overhangen is hierbij geheel verdwenen. Hij voelt zich het best thuis wanneer de naald hoog in de toeren hangt, wat Japanse motoren typeert. Het maximaal koppel komt in dit geval dan ook pas vrij bij 4.500 tpm en reageert dit naaimachinetje ook het felst op pedaalbewegingen. Bij hard een bocht in gaan blijft de koets helemaal vlak liggen en is hierbij relatief soepel. Bij een wat gladder wegdek herinnert een knipperend waarschuwingslampje je aan de Traction Control die bij deze achterwielaandrijver maar zelden aan de bak hoeft. In goede omstandigheden heeft de MX-5 dan ook erg veel grip.

Mazda heeft geprobeerd de uitlaatbrom wat meer naar de voorgrond te brengen, echter in de auto is dit een behoorlijke teleurstelling. Met de kap dicht is niets te horen, met de kap open verlang je snel aan een ruigere motorklank. Nu komt er een klein grauwtje achter je vandaan, te vergelijken met een welp die zijn bek voor de eerste keer opent. Het fijne weggedrag wordt prima overgebracht door de directe besturing. Het stuur reageert fantastisch op elke beweging en de auto gaat elke hoek om waar men hem hebben wil. In het begin is het wennen, later is dit wat je van de MX-5 verlangt.

Met de kap gesloten is het in de Mazda maar benauwd, maar daar is hij natuurlijk niet voor gemaakt. Open moet die kap, en bij de eerste zonnestralen gebeurt dit dan ook. Er dient hiervoor een ontgrendeling te worden overgehaald waardoor de kap met een klein zetje eigenlijk vanzelf al in een vak achter de hoofdsteunen valt. Een elektrische kap? Nee, waarom. Dat zou helemaal overbodig zijn, aangezien binnen vijf seconden de zon op je bol schijnt. De kap dicht doen is een ander verhaal, maar ook dit is prima te doen. Als je er twintig seconden mee bezig bent is dat veel. Nee, dit heeft Mazda prima voor elkaar en maakt hierdoor een elektrische kap eigenlijk overbodig. Eenmaal rijdend zit je prima in de MX-5. De ramen zijn hoog genoeg en het plastic gaasje tussen de hoofdsteunen houdt de wind merendeels tegen. Het zou beter zijn wanneer er een echte windstopper geïnstalleerd kon worden, maar in eerste instantie is dit helemaal niet verkeerd. Tot 100 km/h is het prima vertoeven en kan normaal gecommuniceerd worden.

Wanneer we kijken hoe de kap in de ruimte achter de hoofdsteunen terecht is gekomen worden we niet helemaal blij. Grote gaten en diverse buizen kunnen niet aan het zicht onttrokken worden wat het beeld niet verfraait. Overigens zit de kap wel goed vast en geheel vlak samen met de bagageklep. Wanneer de kap gesloten is, is het binnen in de Roadster ook niet bepaald fraai maar degelijk zit het allemaal wel in elkaar. De deuren sluiten goed op de kap aan en laten geen druppel naar binnen. De achterruit is van glas en voorzien van achteruitverwarming. Tijdens het rijden met gesloten kap lijkt er een grote dode hoek te ontstaan, maar in de praktijk valt dit alleszins mee en is de MX-5 behoorlijk overzichtelijk. Tenslotte is er voor de MX-5 Roadster een hardtop leverbaar die echter wel een extra investering vergt van € 2.500