Audi TT 3.2 S-tronic quattro Pro Line

Het rijden

Op het moment dat de auto gestart wordt, wordt direct duidelijk dat deze TT niet voor de poes is. Een imposante roffel komt ten gehore. De klank van de V6 heeft in de verte zelfs wel wat weg van een Amerikaanse V8. Met name als je eens even pittig versnelt, lijkt het of er wel meer dan 6 cilinders hun werk ten uitvoer brengen. Heerlijk. Bij de eerste meters valt op dat de TT ondanks zijn vermogen geen zenuwachtig monster is, dat alleen maar meer wil. De TT laat zich prima op bebouwde kom-snelheden al moet je je af en toe wel bewust maken van je snelheid door op de snelheidsmeter te kijken, want ondanks dat de auto niet onrustig is, ligt wel continu de mogelijkheid op de loer dat je geleidelijk klimt tot niet toegestane snelheden zonder dat je het zelf door hebt. Het bochtenwerk is al even soepel. Ook als je de snelheid behoorlijk verhoogt gaat het sturen al even gemakkelijk en sterker nog: het wordt zelfs een genot om de bochten zo strak aan te snijden als met deze TT mogelijk is. Na een lekkere S-bocht krijg je de neiging om te keren en er nog een paar keer door te gaan. De TT kleeft namelijk aan de weg en laat zich totaal niet van zijn stuk brengen door een snelle verandering van richting. De vering is wel enigszins stug te noemen, maar toch laat de auto zich absoluut niet in de categorie ‘hardcore sportwagen’ plaatsen, daarvoor is het allemaal nog wat te gladjes. Je voelt niet ieder kiezeltje of hobbeltje in de weg, maar dat zal ongetwijfeld met de beoogde doelgroep te maken hebben. Mede verantwoordelijk voor de goede wegligging is natuurlijk ook de permanente vierwielaandrijving waar Audi inmiddels meer dan 25 jaar furore mee maakt.

De acceleratie is zeker imposant te noemen. De opgegeven tijd van 0-100 km/h ligt op 5,7 seconden. We hebben het niet zelf nagemeten, maar dat zal ongetwijfeld kloppen. Het leuke is dat de automaat de optie ‘Launch Control’ biedt om de 250 paarden zo optimaal mogelijk hun werk te laten doen. Hiervoor dient het ESP uitgeschakeld te worden en de automaat in de stand S te staan. Als je dan de linkervoet op de rem houdt en met de rechter volgas geeft, wordt de motor op 3200 toeren gehouden. Zodra je nu je linkervoet van de rem haalt, gaat de TT als de brandweer (al vraag ik me af of die wel zó snel zijn) er vandoor. Je voelt dat de auto iets zoekerig wordt om zijn vermogen op de weg te kunnen leggen, maar het is werkelijk een genot om zo eenvoudig een goede 0 tot 100 neer te zetten. Je zult het uiteraard niet snel bij het stoplicht gebruiken (je buurman zal vreemd staan te kijken als je zo toeren loopt te maken), maar het voegt wel een funfactor toe aan de TT.

Natuurlijk is zoiets leuk, maar zo vaak doe je dat normaal gesproken niet. Gelukkig kan de automaat ook prima met het normale huis, tuin en keuken rijgedrag overweg. In de D-stand is de automaat zelfs best comfortabel te noemen en het eerder genoemde rijden op lage snelheid is dan zeer gemoedelijk. De DSG-bak schakelt vlot op en voor je het weet zit je in zijn hoogste versnelling. Bij zo’n 70 km/h is de zesde versnelling reeds bereikt. De overgangen zijn door de dubbele koppeling nauwelijks merkbaar. Geef je echter toch een keer flink gas, dan wordt er direct teruggeschakeld, soms zelfs twee versnellingen, en krijg je direct een duw in je rug door de krachtige acceleratie. Ook opmerkelijk vond ik de prettige werking van de flippers op het stuur. De DSG-bak zorgt ervoor dat er nauwelijks een vertraging is bij het schakelen. Iets wat ik bij andere auto’s, ook uit het premiumsegment, wel heb ervaren.

Is een beetje comfortabel rijden met de mogelijkheid tot flinke acceleraties nog niet voldoende, dan kun je er altijd nog voor kiezen om de automaat in de Sportstand te zetten. De auto maakt behoorlijk meer toeren en schakelt dus ook bij totaal andere snelheden pas op. Ter vergelijking: waar de D-stand de zesde versnelling al heeft bereikt, maakt de automaat in de S-stand net aanstalten om naar de vierde versnelling te gaan. Tevens remt de auto bij gas los meer op de motor af. Het geeft gewoon continu een wat sportiever karakter, mede natuurlijk doordat de motor bij hogere toeren een zeer aangenaam geluid produceert. Wat minder prettige geluiden zijn, zijn de geluiden van buitenaf. Ten eerste de rolgeluiden, maar dat valt nog enigszins mee, maar qua rijwind heb je toch een behoorlijke hoeveelheid geluid die de koets binnendringt. Gezien het premiumkarakter van het merk Audi is het toch echt wat ‘too much’. Van deze nare bijgeluiden is gelukkig pas sprake bij snelheden van boven de 100 km/h.