Daihatsu Materia 1.5 Soul

Het interieur

Het interieur is minder spannend dan de buitenkant. Donkere materialen zetten de toon, maar er zijn alternatieven beschikbaar. Zoals het Daihatsu betaamt, is de afwerking gewoon goed en schoonheidsfoutjes zijn er nauwelijks te vinden. Het minst mooi zijn de gecentreerde snelheidsmeter en toerenteller. Zulke instrumenten horen gewoon achter het stuur te zitten zodat je het zonder een beweging van het hoofd kunt aflezen. Bij deze opstelling zul je nog een tweede maal moeten bewegen, omdat je op de eerste plek niets aantreft. De stoelen voor de bestuurder en de persoon aan zijn rechterzijde zitten goed, ze geven ook in een snelle bocht voldoende steun. Het stuur is jammer genoeg net even te dun, al ligt het wel prima in de hand. De blauw verlichtte speakerringen vormen een leuk detail en maken deel uit van het Soulpakket op de Materia’s met de 1.5 motor. Ook in de armsteun van de voorportieren zit een dergelijk accessoire verwerkt.

En dan achterin. Zoals dat tegenwoordig in deze MPV-klasse de gewoonte is, kan de achterbank verschoven worden. Tenminste, dat is wat er in de brochure te lezen valt. In de auto zelf is er weinig te merken van dit systeem. Als de testauto er al mee was uitgerust, dan hebben de ontwerper het goed verstopt. Zoals de bank tijdens de testrit stond, was er in ieder geval zeer veel beenruimte. Zoveel zelfs dat zelfs een Passat er rode oortjes van zou krijgen. De bagageruimte blijft met 290 liter een beetje achter met de rest van het ruimtegevoel die in de auto heerst. Deze kofferruimte wordt in deze uitvoering afgeschermd voor nieuwsgierige ogen door middel van een flexibele hoedenplank. Deze zit aan de achterbank vast met een aantal klemmetjes en over de duurzaamheid van deze onderdelen hebben wij toch wel onze twijfels. Het is niet ondenkbaar dat deze klemmetjes bij veelvuldig gebruik minder goed gaan functioneren.