Het interieur
Hoewel de 550 inmiddels al een jaartje of tien geleden op de markt kwam, ziet hij er vanbinnen nog erg jong uit. Het interieur laat zich omschrijven als eenvoudig, luxe en stijlvol. Omdat zwart overheerst, maakt het interieur wel een sobere indruk. Gelukkig zorgen de chroomranden rond de luchtroosters, de zilverkleurige versnellingspook en het gele embleempje op het stuur voor de nodige verfrissing.
De instap is erg laag. Dat is niet zo vreemd, wanneer je ziet hoe dicht de auto bij de grond staat en hoe laag de stoelen zijn. Plof neer op de sportstoelen en je wordt omhelst door de stoelwangen, een beetje grip kan natuurlijk geen kwaad in een sportwagen. In een snelle bocht houden ze de stoelen je goed op je plek, ze zijn bovendien ook nog eens heel comfortabel en zien er mooi uit. Omdat je zo laag zit, heb je bijna geen last van het lage dak. De hoofdruimte is voldoende en de bewegingsruimte in het algemeen is goed te noemen.
Het instrumentarium is minimalistisch vormgegeven. Hij biedt slechts plaats aan een vier klokjes: twee kleine voor de koelvloeistoftemperatuur en de oliedruk en twee grote voor de snelheid en het toerental. De afleesbaarheid is subliem, vanwege de grote vetgedrukte cijfers en het eenvoudige lettertype.
Veel grote tweezitters, zoals bijvoorbeeld de Mercedes-Benz SL, hebben achter de stoelen nog wat ruimte voor een paar kleine tassen of koffertjes. Bij de 550 Maranello is dit echter niet het geval. Omwille van de gewichtsverdeling heeft Ferrari de versnellingsbak namelijk boven de achteras geplaatst, daar bovenop is de enorme benzinetank geplaatst en zodoende bleef er achter de stoelen geen ruimte meer over. Omdat de motor voorin ligt, heeft de 550 Maranello achter gelukkig een kofferbak. Dit blijkt helaas een klein vakje te zijn, met een inhoud van nog geen tweehonderd liter. Uiteraard koop je een Ferrari niet vanwege de riante bagageruimte, maar zelfs in de kleine F355 heb je meer ruimte voor bagage.
