Snel en gebalanceerd
Luchtvering is ook al standaard en dat leidt tot fluweelzacht rijgedrag. Naar onze smaak is de comfortstand wel erg deinend, maar gelukkig zijn de rijmodi eenvoudig te personaliseren, zodat je de demping los van de rijmodus kunt aanpassen. In iedere stand krijgt de auto een ander karakter. In Sport+ is de NIO krankzinnig snel, want de EL7 schiet in de snelste sportstand in 3,9 seconden naar de 100 km/h. Kies je vervolgens weer de Eco-modus, dan rijdt de auto afwachtend en een stuk bedaagder.
Het is ongelofelijk knap hoe gebalanceerd NIO de auto heeft weten neer te zetten, gelet op de korte tijd dat het merk nog maar bestaat. De mastodont weegt dan wel ruim 2.300 kg, je hebt daar tijdens het rijden zelden last van. De auto helt bijna niet over en zelfs een flinke rempartij zorgt niet voor zwalken of onrust.
Weet je je een beetje in te houden, dan zou je met het 100 kWh van de testauto 509 kilometer moeten halen. Er is ook een 75 kWh pakket, waarmee je op papier net geen 400 kilometer rijdt. In de praktijk blijkt de NIO een behoorlijke stroomsnoeper, zeker als je boven de 100 km/h gaat rijden. We noteren al snel een verbruik dat richting de 30 kWh per 100 kilometer gaat en dat zou een rijbereik van zo'n 330 kilometer betekenen. Doe je het wat rustiger aan en zet je de airco in Eco, dan schiet het rijbereik uiteraard verder omhoog naar zo'n 400 kilometer. Maar de beloofde 500 hebben we geen moment weten te bereiken. Op een lange rit is het dus onvermijdelijk dat je het snellaadvermogen van 125 kW moet aanspreken, geen spetterende waarde gelet op het grote batterijpakket dat je moet vullen.