Het rijden
“U mag de auto zelf wel even uit de showroom rijden”, zei de verkoper terwijl hij mij de sleutels overhandigde. Even daarvoor had hij mij uitgelegd dat de Amerikaanse Galant voorzien is van dezelfde motor als de wél in Nederland verkrijgbare Grandis. Ik beleefde een moment van verbazing , toen de motor aansloeg. Door de weerkaatsing van het geluid binnen de showroom leek het een moment dat er stiekem een 6-cilinder in het vooronder lag. Deze geluidsillusie verdween toen ik eenmaal buiten was. Mijn ervaring met de Grandis 2.4 is inmiddels al weer vrij lang geleden, maar een belangrijk punt is me nog wel bijgebleven, en dat was de geluidsproductie. In de Grandis was de 2,4 behoorlijk aanwezig. In de Galant is de motor ook hoorbaar, maar eigenlijk alleen als het uiterste wordt gevraagd. Bij normaal rijgedrag blijft het rustig in de auto. Hetzelfde geldt voor de werking van de automatische versnellingsbak. Alleen bij volle belasting zijn de overgangen tussen de verschillende verzetten aanwezig.
De minirotondetest leverde geen onverwachte resultaten op. Zoals het een goed voorwielaandrijver betaamd schuift hij op een goedmoedige wijze naar de buitenzijde van de bocht wanneer de banden, door toedoen van de snelheid, de strijd om de grip verliest met het asfalt. Wel opvallend was de eerste poging van de noodstop vanaf 100 km/uur. Alsof er geen ABS gemonteerd was, blokkeerden op ouderwetse wijze de voorwielen. Een tweede en later nog een derde poging verliepen daarentegen foutloos. De specificaties voor de krachtbron in de Galant zijn bijna identiek aan de Grandis. Beide hebben 165 pk bij 6.000 tpm en 217 Nm bij 4.000 tpm . De Grandis haalt daarmee de 100 na 11,7 seconde, de Galant doet het fors sneller met 8,4 seconde. De verklaring hiervoor is niet alleen te vinden in de lagere massa van de Galant (1.519 kg tegenover 1.630 kg), maar vooral in de gunstigere stroomlijn van de sedan.
