Mercedes-Benz SLC 43 AMG

Oud en vertrouwd

Eenmaal ingestapt, zijn de verschillen tussen de SLK en SLC nog een stuk kleiner. Zelfs het scherm van het infotainmentsysteem - wat tegenwoordig vaak bovenop het dashboard is gemonteerd - staat bij de SLC nog gewoon tussen de ventilatieroosters. Of het erg is? Eigenlijk niet; het interieur zit verdraaid goed in elkaar en doet nog steeds fris aan. Al hadden de knoppen van de klimaatbeheersing wel aangepast mogen worden om het geheel een modernere uitstraling te geven. De stoelen - waarmee je met je achterste bijna op het asfalt zit - vormen zich prima om het lichaam en de zijlingse steun in bochten is goed.

Om het dak te openen, moet eerst flink worden gezocht naar de schakelaar. Pas wanneer we zoeken in de handleiding, kunnen we hem lokaliseren. De knop zit verborgen onder de armsteun van het middenconsole, om precies te zijn onder een klein kapje. In net geen twintig seconden opent het dak. Dit kan ook al rijdende tot een snelheid van 40 km/u. Bij de oude SLK moest in de kofferruimte het scheidingspaneel zelf worden bediend, maar in de SLC gebeurt dit automatisch en zal het dak niet openklappen wanneer er te veel bagage achterin de auto ligt. Veel kan er sowieso niet in. Bij 335 liter stopt het laadvermogen. Hoewel dit meer is dan bij de concurrentie, blijft de SLC geen auto die goed ingezet kan worden tijdens een verhuizing.