Suzuki Ignis 1.2 Stijl

Als de brandweer

Dat Suzuki op de goede weg is, bleek al eerder door het enthousiasme dat we hadden over de nieuwe aandrijflijnen. Toen we voor het eerst onderweg waren met de Baleno, roemden we de 1.0 BoosterJet met 112 pk. Zeker met het lage wagengewicht is het een fijne combi. Onder de motorkap van de Ignis ligt altijd een 1.2 met 90 pk, al dan niet voorzien van een elektrische ondersteuning. In het geval van de door ons gereden auto wordt remenergie opgeslagen in een klein accupakket. Deze energie wordt gebruikt om de auto een extra boost te geven bij een acceleratie en dat merk je ook echt. Dit komt mede door het gewicht van slechts 810 kilo in het geval van de auto die wij reden. Vooral als je vanuit stilstand een sprintje trekt, gaat de auto er als de brandweer vandoor; in 11,8 seconden wordt de '100' aangetikt. Daarbij werkt het extra koppel dat de elektromotor geeft mee in het verlagen van het verbruik. Volgens de fabrieksopgave moet de auto mét het Smart Hybrid-systeem 0,3 liter benzine per 100 kilometer minder verbruiken, ondanks een toename in het gewicht van 25 kilogram. In de praktijk kom je uit op een verbruik van 5,5 liter per 100 kilometer, waarbij er een vrij gemiddeld gebruik van de auto is geweest, inclusief enkele kilometers op de Duitse Autobahn. Hier werd een gemiddelde snelheid van rond de 160 km/u eenvoudig gehaald.

Je zou het van het uiterlijk van de auto niet verwachten, maar het weggedrag is behoorlijk lichtvoetig. Rijd je gewoon lekker met het verkeer mee - zelfs op de Autobahn - en neem je bochten op een gemiddelde snelheid, dan gedraagt het onderstel van de Ignis zich voorbeeldig en zonder verrassingen. Ga je echter net wat over de limiet, dan toont hij zijn ware, wat speelse aard. Krappe bochtjes op een wat te hoge snelheid nemen, zorgt voor onderstuur, maar niet voordat de auto zich echt 'zet' om toch de bocht goed te ronden. Hiermee komt hij ook qua weggedrag in het vaarwater van zijn premium concurrenten in dit segment.