Het rijden
De Lancer Wagon lijkt van de buitenkant zo braaf als geen ander. Deze bevooroordeelde gedachtegang wordt gelijk omgezet in een verbazing zodra de eerste bochtencombinatie zich aandient. Dit is namelijk waar de Lancer Wagon nog het meest de technische verwantschap met de EVO laat merken. De afstelling van het onderstel is een prachtig compromis tussen sportiviteit met een vleugje comfort. Heerlijk hoe deze auto zich transformeert tot een stuurmansauto, nadat je bent ingestapt. De carrosserie helt bij dit alles nauwelijks over, waarbij tevens een behoorlijke hoeveelheid comfort behouden blijft. Alleen echt korte hobbels en kuilen op slechte stukken wegdek worden vrij ongefilterd doorgegeven aan de inzittenden.
De aandrijflijn die de bochtensnelheden mogelijk maakt is op papier een stuk minder indrukwekkend. De 1,6 liter krachtbon levert een vermogen van 98pk en een maximaal koppel van 150Nm. Net als bij andere krachtbronnen van de fabrikant uit Japan heeft de motor geen enkele moeite met het draaien van toeren. Het maken van toeren is dan ook vereist om de maximale capaciteiten te ontplooien. De motor is wel heerlijk soepel, resonanties, kantelingen en trillingen zijn het motorblok vreemd. Waar constante snelheden worden aangehouden kan het toerental dus comfortabel laag blijven. Op de lange afstand valt de stilte van de krachtbron op constante snelheden op. Omdat overige rijgeluiden ook niet de overhand hebben blijft het windgeruis over als voornaamste geluidsproductie. Bij het accelereren laat de krachtbron wel goed van zich horen, de aard van het geluid is echter niet storend te noemen.
Het rijden zelf wordt de bestuurder niet moeilijk gemaakt in de Lancer Wagon. De koppeling is prettig licht en heeft een vriendelijk ‘zacht’ aangrijpingspunt. De versnellingspook werkt prettig Japans direct. Dit betekent een strak gespatieerd patroon, waarbij de schakelwegen kort zijn. De versnellingsbak heeft, in tegenstelling tot bij veel andere auto’s, totaal geen probleem met snel schakelen. Op de werking van de remmen is weinig tot niets op te merken. De capaciteit van de reminstallatie is ruim voldoende, de pedaaldruk bij fors remmen wordt wel relatief hoog. Persoonlijk vind ik het prettig dat de remmen direct aangrijpen. Ook het sturen gaat met voldoende gevoel, al is de besturing niet erg direct. Met een redelijke hoeveelheid feedback krijgt de bestuurder de staat van het wegdek door. De rechtuitstabiliteit blijkt ook goed te zijn, getuige het rustige gedrag van de auto in het noodweer op hogere snelheden.