Ford Mondeo Wagon 1.8i-16V Platinum

Het interieur

Vergeleken bij veel nieuwe concurrenten doet de Mondeo van binnen wat verouderd aan. Het dashboard is rechttoe rechtaan vormgegeven zonder speelse elementen, uitgezonderd het typische klokje in de middenconsole. De meters zijn duidelijk maar ontberen enige vorm van opsmuk net als de middenconsole waar alle bedieningselementen in logische vorm zijn ingedeeld. De automatische airconditioning zit op een goede hoogte en is vanzelfsprekend in te stellen op de gewenste temperatuur, in tegenstelling tot het monochrome Blaupunkt navigatiesysteem. Om op het 4-inch display te kijken moet de blik te ver van de weg gehaald worden om de bevelen op te volgen, duidelijk te laag geplaatst dus. Ondanks de duidelijke herkenning en goede vormgeving van de functietoetsen is het in het begin even zoeken naar de juiste knop. Voor de versnellingspook zitten de schakelaars van de stoelverwarming, alweer een standaard item van de Platinum. Rechts daarvan slechts één bekerhouder en waarom links ook niet een, Ford, daar zit net zo’n uitsparing maar zonder functie! Om de versnellingspook is, net als op andere plaatsten in het interieur aluminiumkleurige afwerking toegepast wat helaas krasgevoelig is. Nog een typisch element wat in elke Ford met voorruitverwarming terug komt zijn de draadjes ervan in de voorruit, als je ze eenmaal ontdekt hebt zie je ze constant zitten.

Gaan we verder met de beoordeling van het interieur dan komen de stoelen aan bod. Geen idee waar elektrische verstelling goed voor is want mensen, mensen, wat duurt dat toch lang om je stoel even naar voren te schuiven… Ook de hoogte instellen wil in eerste instantie niet geweldig lukken, voor je gevoel blijft de zitpositie ten opzichte van het grote stuurwiel te hoog. Ook de rugleuning geeft een merkwaardige steun aan de schouders, de zitting is echter wel goed van vorm en lekker lang. Ook de passagiers kan zijn stoel op dezelfde manieren elektrisch in stellen als de bestuurder dat kan en tussen de stoelen zit een middenarmsteun met opbergvak, deze zit voor de bestuurder op een goede plaats om niet in de weg te zitten tijdens het schakelen.

Achterin is de Mondeo Wagon heerlijk ruim, met dank aan de totale lengte van de auto en natuurlijk de wielbasis van 2,75 meter. Been- en voetenruimte te over en ook de met de hoofdruimte is het goed gesteld al heeft een MPV natuurlijk meer te bieden door zijn hoogte.

Wat betreft bagageruimte scoort de Mondeo ook hoge ogen. Natuurlijk, de Opel Vectra Stationwagon is nóg langer en heeft een nóg vierkanter laadruim te bieden maar de lengte van de laadvloer in de Mondeo mag er ook zijn. Met de achterbank in zitpositie is er 540 liter beschikbaar, en door de achterbank neer te klappen zelfs 1.700! Daar schuif je in een wip een fiets in, zoals tijdens de test dan ook door wat logistieke problemen nodig was. Ergerlijk is wel het omklapsysteem van de achterbank, want eerst moet de zitting (die niet deelbaar is) voorover, daarna de hoofdsteunen verwijderen en dan kan pas de rugleuning voorover. Bij het terugklappen moet dan weer rekening gehouden worden met de gordels die anders achter de rugleuning terecht komen, daar zijn tegenwoordig heel wat simpeler systemen voor op de markt. Het afdekscherm is wel eenvoudig in en uit zijn bevestigingspunten te klikken. Als accessoire had de test-Mondeo een rubberen anti-slipmat in de kofferruimte die € 49 kost, maar dan wel de laadvloer schoon houdt.